รูปเก่าๆ
ผมชอบรถรุ่นนี้ ดูแข็งแรงดีแต่เวลาที่งอแง แล้วเข้าไปหาหมอทีไร โดนหลายโรคทุกที
แต่ไม่เป็นไร เพราะนานๆ จะงอแงสักที
ชอบสีดำ
เป็นรถคันแรกในชีวิต ซื้อมาโดยบังเอิญตอนแรกตั้งใจไปดูอีกคันที่ลงประกาศขายในหนังสือรถ แต่ รับไม่ไหว ผุเหลือเกิน
นั่งรถแท๊กซี่มาระหว่างทาง เหลือบไปเห็นจอดในปั๊มฯ ใกล้ๆกับเต๊นฑ์ที่ประกาศขายรถ
ใกล้กับที่ไปดูคันแรก แต่อยู่กันคนละฝั่งถนน เมื่อคันแรกรับไม่ไหวกับสภาพที่ผุมาก ดูแล้วท่าจะเหนื่อย
ก็เลยเดินมาที่ปั๊ม เพื่อมาดูเจ้าคันนี้จอดขายอยู่ในปั๊มฯ แถวรามอินทรา
เห็นทะเบียน แล้วชอบ สภาพทั่วไปก็โอเค ที่ไม่ชอบคือสี ตอนนั้นเป็นสีเขียว
แต่ก็ตั้งใจว่าจะซื้อมาทำอยู่ แล้ว เปลี่ยนเครื่อง เปลี่ยนสี ตรงนี้ก็เลยไม่ใช่ปัญหาอะไรนัก
เป็นรถแห่งความหลัง คิดถึงคนนั่งข้างๆ แต่ตอนนี้ไม่อยู่แล้ว คงจะไปดี
ระยะหลังๆ ก็เลยไม่ค่อยดูแลรักษาเท่าไร ปล่อยให้โทรม
เรียกว่าใครมาอยู่ใกล้ไม่ได้เลย เดี๋ยวเสื้อผ้าจะเลอะ เพราะ
ไม่ค่อยล้างปล่อยให้ฝุ่นเกาะ แอร์ก็ไม่เย็น บางทีเมาๆ
ก็ขับไปชนเสา ชนกำแพงมั่ง......จนเวลาผ่านไปสิ่งต่างๆ
ที่อยู่ในใจเริ่มคลายลง ........ก็เลยมาทำหล่อให้เจ้าดำ
ให้ดูใหม่ขึ้นดีกว่า..........ความหลัง ก็คือความหลัง
ชีวิต......ต้องก้าวต่อไป............. 
จบดีกว่า .......ขอบคุณที่เข้ามาชมมาอ่านกัน ........( ไปๆมาๆ ก็รำลึกถึงความหลังซะงั้น )
