เสียงนั้นมีอำนาจจริงหรือ
แน่นอนคงไม่มีใครกล้าปฏิเสธ
บางครั้งเสียงเป็นมลภาวะทางหู ทำให้คนชอกช้ำระกำใจ
เสียใจ น้อยใจ ถึงกับทำร้ายตนเองและคนอื่นให้วอดวายลงไปก็ได้
เพียงเสียงของแม่ว่าหน่อยเดียว ทำให้ลูกไปผูกคอตายก็มี
โดยเฉพาะเสียงที่ออกมาจากปากของคนที่เรารัก เช่น บุตร สามี ภรรยา
เพื่อนที่เรารัก มาว่าเราได้ เราหรือออกจะแสนดีต่อเขา
ช่างไม่เข้าใจเราเลย
เมื่อความรู้สึกเช่นนี้เกิดขึ้นในจิตใจ
ความเสียใจ ความน้อยใจก็ประดังเข้ามา
เราหักห้ามใจไว้อยู่ก็ไม่เป็นไร
ถ้าหักใจไว้ไม่ได้ ก็ต้องเกิดอะไรต่อมิอะไรอย่างแน่นอน
ทั้งๆ ที่เสียงอันเป็นรูปธรรม เป็นความสั่นสะเทือนของอากาศ
กระทบโสตประสาทแล้วก็ดับไปเป็นอารมณ์ทางหู (สัทธารมณ์)
แล้วทำไมเล่า เราจึงเก็บมารัก มาโกรธ เคียดแค้นชิงชัง
ทำร้ายใจเราเองให้หม่นหมอง กินไม่ได้ นอนไม่หลับ
อยากที่จะทำลายสิ่งต่างๆ ที่ขวางหน้าให้มันวอดวายสิ้นสลายไปให้หมด
