Topic: เรื่องเล่าลือผีเดอะมอลล์ งามวงค์วาน

[auseebkk]

เรื่องเล่าลือที่เดอะมอลล์
เป็นที่ลือกันทั่วไปในหมู่ของคนขับรถแท็กซี่ว่า
บริเวณป้ายรถเมล์หน้าห้างสรรพสินค้าเดอะมอลล์ (งามวงศ์วาน) ตอนกลางดึก (หลังห้างปิด) แล้วเนี่ยผีดุเป็นบ้า
ลือกันเป็นตุเป็นตะว่า เคยมีแท็กซี่หลายคันถูกผู้หญิงผมยาวเรียกจากหน้าห้างฯ
ให้ไปส่งที่วัดสมรโกฏิ ถนนรัตนาธิเบศร์
พอคนขับแท็กซี่ขับไปถึงหน้าวัดปรากฏว่าผู้โดยสารผู้หญิงผมยาวคนนั้นก็หายตัวไป
เป็นที่เลื่องลือกันว่าผีที่หน้าห้างเดอะมอลล์งามวงศ์วานนี้
คือหญิงสาวที่เคยใช้ที่จอดรถของห้างฯ เป็นที่ฆ่าตัวตาย
จนปัจจุบันนี้ห้างฯได้ทำลวดตาข่ายมาอ๊อกปิดไว้หมดทุกด้านเพื่อป้องกันไม่ให้มีใครมาใช้เป็นสุสานอีก
แต่ก็ยังไม่วายมีข่าวมาเรื่อย ๆ ว่ามีคนกระโดดตึกตายที่นี่เป็นประจำ

เรื่องข่าวลือนี้นายกล้าโชเฟอร์แท็กซี่ (มือใหม่) ที่เพิ่งมาหางานทำในกรุงเทพฯ ก็ได้ยินมาเหมือนกัน
แต่ความที่แกเป็นคนกล้าสมชื่อ แกจึงไม่เชื่อแล้วแกยังคงวนเวียนรับ-ส่งผู้โดยสารแถวงามวงศ์วาน
และใกล้เคียงเป็นประจำ เพราะรายได้ดีเนื่องจากแถวนี้ตอนดึก ๆ ไม่ค่อยมีแท็กซี่กล้าขับผ่านมา

เรื่องของเรื่องคือมีอยู่วันหนึ่งดึกมากแล้ว นายกล้าขับรถผ่านหน้าห้างเดอะมอลล์ฯ
ก็ปรากฏว่ามีผู้หญิงสาวสวยไว้ผมยาวสยาย ยืนโบกรถอยู่หน้าห้างฯ
ฉับพลันที่เห็น นายกล้าก็นึกไปถึงเรื่องที่เพื่อน ๆ ชาวแท็กซี่โจษขานถึงเรื่องผีดุกันขึ้นมาทันที
แต่ความที่แกเป็นคนกล้าประกอบกับผู้หญิงคนนั้นก็ดูว่าเป็นคนชัดๆ

[auseebkk]

แกจึงจอดรถเข้าไปรับ พอหญิงสาวเปิดประตูรถ กลิ่นน้ำหอมฉุนกึกก็ปะทะจมูกของนายกล้าทันที
โชเฟอร์ ไปแถววัดธาตุทองนะ จะไปมั้ย? หญิงสาวถาม
ไปครับผม นายกล้าตอบ ในใจคิดว่าไม่ใช่วัดสมรโกฏิแบบที่ลือกันนี่หว่า
หญิงสาวก้าวขึ้นนั่งที่เบาะหลังพร้อมกับบอกนายกล้าว่า ไปทางด่วนนะ
นายกล้ากดมิเตอร์แล้วออกรถขับตรงไปขึ้นทางด่วนงามวงศ์วาน
กลางดึกเช่นนั้นทางด่วนเงียบสนิท นาน ๆ ถึงจะมีรถขับมาสักคัน
กลิ่นน้ำหอมของหญิงสาวยังเตะจมูกอยู่ บรรยากาศเงียบเชียบชวนอึดอัด
ถึงนายกล้าจะกล้าเพียงไรก็ตามแต่แกก็อดชำเลืองมองกระจกส่องหลังไม่ได้
เมื่อเห็นหญิงสาวนั่งนิ่งไม่พูดไม่จา แกก็เลยชวนคุยเพื่อทำลายบรรยากาศอันอึดอัดนี้
รอรถนานมั้ยครับ นายกล้าถาม
หญิงสาว นานสิ แท็กซี่หายไปไหนหมดไม่รู้ หญิงสาวพูดเรื่อย ๆ
ก็มีข่าวลือเรื่อง เอ้อ เรื่องผีแถวนี้ดุสิครับเลยไม่ค่อยมีแท็กซี่คันไหนกล้าวิ่งแถวนี้
นายกล้าตัดสินใจพูดหยั่งเชิงเพื่อดูท่าทีหญิงสาว
หญิงสาวหันขวับมามองนายกล้าทันที
มิน่าล่ะ เมื่อกี้ฉันเรียกตั้งหลายคันไม่มีใครจอดเลย แล้วนายไม่กลัวเหรอ? หญิงสาวถาม
นายกล้ากลืนน้ำลาย เอ้อ ไม่กลัวครับ
ก็ดี หญิงสาวพูดพร้อมกับหันไปมองที่หน้าต่าง

นายกล้าขับรถต่อไปเรื่อย ๆ บรรยากาศกลับเงียบสงัดอีกครั้งเงียบ
จนนายกล้าได้ยินเสียงลมหายใจของตัวเองเพียงคนเดียว!
นายกล้าแหงนขึ้นไปมองกระจกส่องหลังเมื่อนึกขึ้นได้

ทันใดนั้น!
หัวใจของแกแทบจะหยุดเต้น เมื่อเห็นภาพในกระจก เบาะหลังว่างเปล่า
ไม่มีแม้แต่เงาของผู้หญิงผมยาวที่นั่งคุยมาด้วยกัน เมื่อกี้นี้เลย!
ชิบหายแล้วกู !!!
เนี่ยเขาว่าไม่เชื่ออย่าลบหลู่ โดนดีเข้าแล้วมั้ยล่ะ

[auseebkk]

นายกล้าคิดขณะที่กลิ่นน้ำหอมฉุนของผู้หญิงสาวยังคงคลุ้งอยู่ในรถ
มือที่กำพวงมาลัยสั่นสะท้าน เหงื่อแตกพลั่กทั้งที่แอร์ในรถเย็นเฉียบ
ขาของนายกล้าที่เหยียบคันเร่งชาจนแทบจะไม่รู้สึกแล้ว
บทสวดมนต์กี่บท ๆ ที่นึกได้ นายกล้าท่องจนหมด
กลิ่นน้ำหอมก็ไม่หายไปไหน ยังลอยอบอวลคลุ้งอยู่ในรถ แถมบางครั้งยังแรงขึ้นด้วยซ้ำไป

มนต์บทแล้วบทเล่าที่นายกล้าท่อง ไม่ได้ทำให้กลิ่นน้ำหอมจางลงเลย
นายกล้าแหงนขึ้นมองกระจกอีกครั้ง เบาะหลังก็ยังว่างเปล่าอยู่
มีแต่กลิ่นน้ำหอมเท่านั้นที่บอกให้รู้ว่า เธอ ยังไม่ไปไหน

นายกล้าเหยียบคันเร่งอย่างไม่คิดชีวิต ในใจก็อาราธนาพระดัง ๆ ทั่วเมืองไทยให้มาอยู่เป็นเพื่อนเขา
ใจอยากบึ่งไปให้ถึงวัดธาตุทองเร็ว ๆ เผื่อว่ากลิ่นน้ำหอมจะหายไปเพราะ เธอ คงต้องการไปลงที่นั่นจริง ๆ
โอ๊ย มาไกลเหลือเกินนะแม่คุณ นายกล้าคิดในใจ ขณะที่ยังคงเหยียบคันเร่งมิด

นายกล้ามารู้สึกตัวอีกทีเมื่อรถมาติดไฟแดงตรงเชิงทางด่วน
นายกล้าสูดลมหายใจเข้าปอดเต็มที่ 3 ครั้ง ก่อนกลั้นใจแหงนหน้าขึ้นไปมองกระจกส่องหลัง
และแล้วนายกล้าก็แทบจะหัวใจหยุดเต้นอีกครั้ง มือเท้าเย็นวาบ แทบจะหมดแรง
ขนลุกซู่ทั้งตัวเหมือนใครเอาน้ำแข็งมาโปะต้นคอ

ภาพที่ทำให้นายกล้าแทบช็อกก็คือ หญิงสาวคนเดิมมาปรากฏตัวที่เบาะหลังอีกครั้ง
แต่คราวนี้หน้าตาเธอเปลี่ยนไป!
ใบหน้าของเธอมีเลือดไหลออกทางจมูกและปาก
นายกล้าตัดสินใจรวบรวมความกล้าอีกครั้ง
เป็นไงเป็นกันวะ ไหน ๆ ก็ไหนๆ แล้ว จะถามให้รู้เรื่องกันไปว่าเธอต้องการอะไรแน่ ทำไมไม่ไปผุดไปเกิด

[auseebkk]

พอคิดได้ดังนั้นนายกล้าก็หันกลับไปเผชิญหน้ากับ เธอ ผู้นั้น ก่อนที่จะถามเป็นคำถามแรกว่า
คุณเป็นอะไรตาย?


ตายพ่อตายแม่ *** สิ เสียงหญิงสาวคนนั้นตอบดังลั่นรถ

ไอ้ห่า! กูก้มลงไปแต่งหน้าหน่อยเดียว ***ทั้งเบรค ทั้งเหยียบซะหน้าตากูแหกหมด แล้วยังเสือกมาถามอีกว่าเป็นอะไรตาย



แจ๋วหลบ

(ยิ้ม ยากจะแก่เร็วนะพี่น้อง) 

[thanases]

 

แถวบ้านเสียด้วย

[joe-1]

 

[เจ้าบ้านบางกอกฯ]

 

[nong26june]

 

[คุณใหญ่]

 

[ssomaxp]

ว่าแล้วต้องลงเอยแบบนี้ แต่สนุกดีครับ

[Maximus Hippopotemus]

 

[strongyoung]

ป๊าดด โธ่ คิดไปซะไกลเลยผม 555+
สุดท้ายก็จบแบบนี้ ถือว่าขำขำดีฮะ

[MY GOD]

ฮา...ฮา...

[@Speed]

ชอบ ชอบ ชอบ 
อ่านจบแล้วขำกลิ้งเลย 
เอาอีก เอาอีก 

[Pan]

เอาอีก เอาอีก

[OouVintage]

 

[mercedes1881]

 

[z]

 

สุดยอด...ไคลแม็กซ์ เอาอีกกกก......

 

[Lobster]

    

[Hayabusa]

 

[vat-69]

 

[mali]

ขนาดคิดไว้แล้วนะว่าจะต้องจบแบบนี้
ยังไม่วายรู้สึกปอดๆชอบกลเวลาอ่าน

[auseebkk]

ผีรถตู้

ภาคแรก

เรื่องมีอยู่ว่าพ่อผมซื้อรถตู้หัวจรวดมาใหม่ 1 คันป้ายเเดงใช้งานมา 2-3 ปีไม่มีใครเจออะไรเลยเเละรถก็ไม่เคยชนด้วย
ปรากฎว่าวันนึงพ่อผมไป ตจว. ผมเลยขอเอารถมาใช้ไปเรียนที่เทคนิคกรุงเทพขาไปก็ไม่มีอะไรปกติทุกอย่าง
เเต่บังเอิญวันนั้น อ.สอนเขียนโปรเเกรม ขอนัดเรียนเพิ่มพิเศษตอน 6 โมงเย็นเเต่ผมน่ะไม่มีเรียนตั้งเเต่บ่าย 2 เเล้ว
จึงเเวะไปบ้านเพื่อนที่พระราม 3 ขากลับมาเรียนก็วิ่งเรียบเเม่น้ำมาตามปกติจนใกล้เเยกใต้สะพานพระราม 9
(ตอนนั้เป็นหน้าหนาว 5 โมงกว่าๆก็จะมืดเเล้ว)เพื่อนผมชื่อโหน่งนั่งมาข้างก็พูดขึ้นว่า.....

โหน่ง - เสียง...ไรว่า
ผม - เสียงไร
โหน่ง - เอื้อมมือไปปิดวิทยุ

ตึงๆๆ  เสียงดังมาจากใต้ท้องรถ

ผม - ...เอ๊ยรถเป็นไรป่าววะ ตาเเหล่มองหน้าปัดรถเพื่อดูว่าความร้อนขึ้นหรือไม่
โหน่ง - เอ้ยมรึงไปชนคนมาป่าววะ
ผม - มรึงจะบ้าหรือป่าววะนั่งมาด้วยกันถ้ากูชนมรึงก็เห็นเเล้ว
โหน่ง - หรือว่าหมาวะ
ผม - บ้าอ่ะวิ่งมายังไม่เห็นหมาซักตัว

ตึงๆๆ เสียงดังขึ้นอีกครั้ง ประจวบกับรถเข้ามาติดไฟเเดงพอดี

ผม กับ โหน่งก้มลงไปฟังทันใดนั้นเสียงก็ดังขึ้นมาอีก ตึงๆ คราวนี้ดังมากเเล้วไม่หยุดด้วย

โหน่ง - เนี่ยเสียงคนเคาะชัดๆมรึงไปชนคนมาเเน่ๆสงสัยลากเค้ามาด้วยเเหงเลย
ผม - บ้าดิชนคนก็ต้องรู้เเล้ว เอาว่ะตัดปัญหากูลงไปดูเอง

ทันที่ที่จะเปิดประตูลงไปดูไฟก็เขียวพอดี

ผม - เวรเอ้ยเดี๋ยวพ้นไฟเเดงเดี๋ยวลงไป (ขณะนั้นเสียงยังดังไม่หยุด)
ผม - มรึงดูหลังรถนะโว้ยเดี๋ยวถ้าเราชนคนมาจริงมันต้องมีเลือดที่ถนน
โหน่ง - เออกูดูเอง

เสียงเคาะยังดังเรื่อยๆ ผมจอดรถข้างทางทันทีที่เปิดประตูรถเสียงเงียบหายไปในทันที

[02lism.]

รอเลยดีกว่า 

ต้องฮาอีกแน่ๆ 

[auseebkk]

โหน่ง - อ้าวเงียบไปเเล้ว
ผม - เอ้ยได้ไงเดี๋ยวกูก้มไปดูก่อน
โหน่ง - เอาจริงอ่ะถ้าเกิดมีคนอยู่ทำไงวะ
ผม - ก็เรียกรถพยาบาลดิ เเต่สายพานเเอร์มันอาจขาดเเล้วมาตีกับเหล็กด้านบนก็ได้

ผมก้มลงไปมองเเต่มันกลับไม่มีอะไรเลยทุกอย่างว่างเปล่าเครื่องยนต์ปกติสานพานยังอยู่ดีเหมือนเดิม
ผมพยยามมองกลับไปที่ถนนเพื่อว่าถ้าเป็นคนอาจหลุดไปอยู่กลางถนนเเต่บนถนนก็ไม่มีอะไรเลย ผมพยามดูอีกหลายครั้งจน

โหน่ง - เป็นไงวะ
ผม - เอ้ยไม่มีอะไรวะปกติทุกอย่าง
โหน่ง - มันจะไม่มีอะไรได้ไงวะ

ผมเคืองสุดเดินไปดับเครื่องยนต์เเล้วให้โหน่งขึ้นนั่งที่เดิมจากนั้นผมมุดลงไปใต้รถเเล้วเอามือเคาะตรงบริเวณที่ได้ยิน

โหน่ง - เนี่ยเเหละมรึงเสียงนี้เลย ใช่เลยเสียงคนเคาะจากทางด้านล่าง
ผม - จริงดิมรึงมาเคาะมั่งดิ

โอโหใช่เลยครับเสียงนี้ผมกับเพื่อนนั่งขนลุกกันซักพักก่อนจะตัดสินใจว่าไม่เข้าเรียนเพราะถ้าเข้าเรียนกว่าจะเลิก
ก็มืดมันคงจะหลอนมากเลยถ้าผมขับกลับคนเดียว สรุปวันนั้นต้องโดดเรียนเพื่อให้กลับบ้านตอนยังมีเเสงเเดดอยู่


2 วันต่อมาผมถามพ่อว่าไปชนอะไรมาหรือป่าวคำตอบทีได้คือ เปล่า นี่ก็ปกติทุกอย่างทำไหมหรอ

หลังจากนั้นอีกวันผมเอารถไปตรวจเช็คที่ศูนย์ปริการๆบอกปกติทุกอย่าง


เเล้วที่เจอมันอะไรกันเนี่ย 

รอต่อภาคสอง