Topic: ลากมาแล้วก๊าบ...กาบ่า.Peugeot 203 ขอคำชี้แนะด้วยก๊าบ..!!?!

[steed]

  หวัดดีฮะ..พี่ๆอาๆน้องๆที่น่ารักทุกคน ผม ดช.steedมีเรื่องมาเม้าส์ให้ฟังกันอีกแล้วฮะ..
  ตามล่าหาพวง...(มาลัย) Peugeot 203 ภาค 1
เริ่มจาก4-5วันที่แล้วมั๊ง..ได้PM. ถึง MR.Runabout สอบถามเรื่องที่น้องเค้าเคยเห็นซากเก๋ง 203
จอดอยู่ที่อู่แถวพัฒนาการ ด้วยความหวังว่าอาจจะได้พวงมาลัยเดิมที่ติดอยู่กับซาก203คันนั้นมาใส่กะบะแทน
2วันผ่านไปน้องรันตอบกลับมาบอกถึงสถานที่ตั้งเป้าหมายที่ให้ตามล่า แต่ท่อนฮุคของน้องรันนี่สิ..!!?!   
"แต่ที่ผมเห็นเนี่ยมันหลายปีแล้วนะพี่" ความรู้สึกเหมือนกับเราขึ้นชิงช้าสวรรค์และจู่ๆก็ร่วงลงมา..ผลั่กๆ 
แต่ก็ยังดี ดีกว่าไม่รู้จะเริ่มจากไหนเลย ไม่เป็นไร เรายังพอมีหวังอยู่บ้างแหละน่า..(คิดปลอบใจตัวเองซะงั้น) 
ไหนๆก็คลาดแคล้วจากสวนจตุจักรเอ๊ย!!..แยกวรจักรแล้ว(วันที่ผมเปิดจุก..ม่ายช่าย..เปิดหูเปิดตาต่างหากล่ะ!!) 
ตั้งใจเต็มที่อยากจะไปได้ของ ดั๊นไปได้ตุ๊ด..(อุ๊ยต๊ายตายเผลอหลุด พูดอะไรออกไปเนี่ย..ตัวเอง!!?!) 
ที่ยอมเสียทั้งเงินและทั้ง......(เวลา อิอิ)ผมไม่อยากนึกถึงมันเลย มันช่างหวานชื่นเอ๊ย!!..ขื่นขมจริงๆ 
  เอ้าๆๆ..!! นอกเรื่องอีกแล้ว กลับมาๆก่อน...
เมื่อวานช่วงบ่ายพอมีเวลาว่างบ้าง หลังจากสองสัปดาห์ที่ผ่านมางานเยอะจริงๆ(น๊ะ..จะบอกให้) 
เอ้า...ลองดู  ไม่มีอะไรจะเสียอีกแล้วนี่..ไหนๆก็เคยเสียไปแล้ว.. (ก้อเวลาอีกนั่นแหละ..อย่าคิดมากนะคะ) 
เริ่มต้นตะบึงออกมาจากบ้าน   ด้วยใจที่มุ่งหวังเต็มเปี่ยมว่า.."วันนี้เราน่าจะได้พบกันนะจ๊ะ" 
ออกจากแยกประเวศได้ วิ่งตรงมาทางแยกอ่อนนุช แล้วขวาเข้าเมืองทองถึงแยกศรีพัฒน์แล้วยูเทิร์น 
สายตาผมมองสองข้างทางตลอดที่ผ่าน    ใครจะไปรู้หล่ะ? (เผื่ออาจจะฟลุ๊คระหว่างทางก่อนถึงเป้าหมายก้อได้เนอะ..) 
"อู่จะอยู่ซ้ายมือริมถนนนะพี่ เลยจัสโกไปไม่ไกลเท่าไหร่" คำพูดนี้ก้องอยู่ในสมองที่ไม่มีหยักของผมอยู่ตลอด 
อู่แรกเป็นอู่เก่า(เก่าจริงๆ) จอดรถไม่รีรอ เดินดุ่ยๆเข้าไปถาม "พี่ๆอู่นี้มี203จอดอยู่ใช่หรือเปล่าฮะ?" 
เด็กที่อู่ตอบอย่างไม่ลังเล"อะไรนะพี่..มันเป็นมอเตอร์ไซค์เหรอ?",   "เอ่อ..ไม่ใช่ครับ รถยนต์ครับ เปอร์โยต์203ครับ" 
อ๋อ..ไม่มีครับ ผมอยู่มานานแล้วยังไม่เคยเห็นเลย มีด้วยเหรอรุ่นนี้?    ผมยิ้มตอบ"มีครับ พอดีน้องเค้าบอกว่ามีอยู่แถวนี้" 
"งั้นพี่ลองหาดูอู่แถวนี้แล้วกันนะ..มีอยู่ประมาณเกือบ20อู่แหละพี่ ไปตามทางเรื่อยๆทางนี้ๆๆแล้วก้อ..ทางนี้นะครับ" 
ผมตระเวนดูทุกอู่ที่มองเห็นว่าเป็นอู่รถ ( บางอู่มองแล้วไม่เหมือนอู่ แต่ก้อเป็นอู่!!?! ) เออ..เอาเข้าไป ไหนๆก้อไหนๆแล้ว..
วิ่งจนเข้าไปใน สน.ประเวศ ไม่วายที่จะดูซากรถที่จอดอยู่แถวนั้นหรือซากรถอุบัติเหตุที่อยู่ในคอกที่กั้นอยู่ 
ด้วยยังพอมีความหวังอยู่ว่า "ไม่แน่นะเค้าอาจจะลากมาทิ้งไว้ที่นี่ก็ได้.." และแล้วต่อมปาฏิหารย์ของผมก็ยังไม่ทำงาน.. 
ไม่พบครับ..!!!  หาซะหูตาปลิ้นแล้วก้อยังไม่พบ พบแต่บางอู่ที่ยังมีรถโบราณที่ผมไม่รู้ว่าเป็นรุ่นอะไรจอดอยู่หลายคันเหมือนกัน 
ยังหรอกครับ!! ความหวังของผมยังไม่ล้มเลิกหรอกครับ..เริ่มใช้สมองที่ไม่มีหยักคิดต่อ"  แล้วตูจะไปหาที่ไหนต่อดีฟะเนี่ย..!!?! 
เด๋วค่อยมาติดตามกันต่อนะฮะ..ว่าเทพีแห่งโชคจะเข้าข้าง ดช.steed หรือไม่? รอภาคสองนะฮะ ไปช้อนแหนให้เป็ดกินก่อน 
steed

[steed]

  OK.พอจะว่างแล้วมาเม้าส์กันต่อดีกว่าฮะ..
ตามล่าหาพวง...(มาลัย) Peugeot 203 ภาค 2
หลังจากที่พักนั่งหอบตรงม้าหินที่สน.ประเวศอยู่สักพัก คิดไปเรื่อยๆ  เอ..ตูจะไปหาพวงมาลัยต่อที่ไหนดีหว่า? 
ผมเริ่มคิดถึงการใช้ทฤษฎีย้อนกลับไปที่เดิม (Back to the basic theorize ) คือการเริ่มย้อนกลับไปค้นหาข้อมูลจากต้นตอเดิม 
"ทุกสิ่งล้วนแต่ต้องมีที่มาที่ไป มีเหตุมีผล มีกิจกรรมถูกบันทึกอยู่ในทุกช่วงเวลาที่ผ่านมา" หรือเรียกง่ายๆว่า "ประวัติศาสตร์" 
ในขณะนี้ผมย้อนนึกถึงอู่เดิมที่รถคันนี้เคยจอดหลับอยู่ก่อนหน้านี้เมื่อเกือบ20ปีที่แล้ว (ไม่ใช่อู่ที่ผมพบรถคันนี้ครั้งแรก) 
น่าจะลองไปสอบถามกับเจ้าของอู่เดิมดู เผื่ออาจจะได้ข้อมูลอะไรที่เป็นประโยชน์ในการตามหาพวงมาลัยเดิมบ้าง? 
ถึงแม้จะเป็นความหวังที่ริบหรี่ก็ตาม แต่มันก็น่าที่จะลองไม่ใช่หรือ? (คิดไปเรื่อยเปื่อยชักจะบ้าไปแล้ว) 
จริงๆแล้วพวงมาลัยอันที่คุณMax...เคยชี้เป้าให้ตามหาแถวสุขา3อันนั้น  ถ้าจำเป็นต้องใช้จริงๆต้องแปลงใหม่ทั้งชุดหมด...
แต่ที่มันท้าทายและติดอยู่ในใจผมลึกๆตลอดมาก็คือ ภาพแกนพวงมาลัยที่รถที่ยังอยู่ครบหมดทั้งชุดขาดแต่วงพวงมาลัยเพียงแค่วงเดียวเท่านั้น!!! 
ผมตัดสินใจโทรไปสอบถามเจ้าของรถเดิมที่ขายรถคันนี้มาอีกครั้ง ซักถึงที่อยู่ของอู่เดิมอย่างละเอียด เพื่อความชัดเจนในการค้นหา 
"ผมไม่แน่ใจนะว่าอู่เดิมเค้าย้ายไปแล้วหรือยัง? แต่ถ้าคุณจะลองไปดูก็ได้นะ" เป็นคำพูดที่ให้ความหวังกับผมซะเหลือเกิน!!?! 
เมื่อได้ข้อมูลครบถ้วนพอเพียงแล้ว ปฏิบัติการตามล่าหาพวงมาลัยภาค 2 จึงเริ่มขึ้น...
ว่าแล้วก็เปลี่ยนเส้นทางในการตามหา มุ่งตรงไปยังอู่เดิมที่รถคันนีเคยหลับอยู่นานมากจากคำบอกของเจ้าของเดิม 
ใช้เส้นทางออกถนนศรีนครินทร์ ผ่านแยกลำสาหัสเอ๊ย!!..ลำสาลี ตรงขึ้นไปเลียวซ้ายผ่านThemallบางกะปิ เข้าสู่ถนนลาดพร้าว 
ขับไปเรื่อยๆ รถติดมากพอสมควร  อ้าว..เจอแล้วลาดพร้าวซอยนี้เอง...เลี้ยวซ้ายเข้าไปด้วยความหวังว่าจะเจออู่เดิมที่รถคันนี้เคยอยู่
ในพิกัดที่ตั้งของอู่จากคำบอกของเจ้าของเดิมที่ผมเห็น...มองจากด้านหน้าถนนกลายเป็นร้านซ่อมมอไซค์ไปแล้ว..!!?! 
ใช่อู่นี้รึเปล่าว๊า..? ผมชักลังเล บอกได้เลยว่า"ไม่มั่นใจ" เอาวะ..ไหนๆก็บ้ามาถึงนี่แล้ว ถามเลยดีกว่า..รู้แล้วรู้แร่ดกันไปซะที!! 
"เอ่อ..พี่ครับ โทษนะครับ ที่นี่อู่ของเฮีย...ไช่มั๊ยครับ" ผมเดินดุ่ยๆเข้าไปถามอย่างไม่ค่อยมั่นใจ 
  "มีอะไรเหรอ?" เวรล่ะสิตู...ช่างที่อู่มันตอบแปลกๆแฮะ..!!?! "คือผมมาหาเฮีย...อ่ะครับ จะมาถามเรื่องรถอ่ะครับ" 
"อ๋อ..!! เฮียไม่อยู่ไปซื้ออะไหล่เดี๋ยวมา เข้าไปข้างในคุยกับซ้อก่อนก็แล้วกัน..." ( เออ..ต้องอย่างนี้สิ นึกว่าต้องให้ลงไม้ลงมือกันซะแล้ว..ฮะแฮ่ม!!) 
  "ครับพี่.."คือคำสุดท้ายที่ผมพูดกับช่างคนนั้น "สวัสดีครับซ้อ..เฮีย..ไม่อยู่หรือครับ?" "มีอะไรกับเฮียเหรอ?"(เอ๊ะ!!อู่นี้พูดแปลกๆทั้งอู่เลยแฮะ) 
"คืออย่างนี้ครับซ้อ..."    ผมเปิดฉากแนะนำตัวว่าเป็นใคร? และดั้นด้นมาหาเฮียด้วยวัตถุประสงค์อะไร?
" อ๋อ..เป็นงี้เอง ต้องโทษทีนะ ช่วงนี้เฮียเค้ามีปัญหานิดหน่อย..โดนดักตีหลายทีแล้ว" ( เอ๊ะ!! เฮียแกเรียนช่างกลเหรอ?) ผมไม่กล้าถามกลัวถูกตบ 
อาจจะเป็นเพราะหน้าตาที่หล่อเหลา สุภาพเรียบร้อยของผม ประกอบกับมาคนเดียว แกเลยเชื้อเชิญให้เข้าไปในบ้านเพื่อ"ปิดประตูตีแมว"รึเปล่า? 
"ไอ้วงพวงมาลัยที่ว่าเนี่ย..เคยเห็นเหมือนกันนะ แต่มันนานมากแล้ว ไม่รู้เฮียแกยังเก็บไว้อยู่รึเปล่า? เอ..ลองไปหาดูในกองอะไหล่เอาเองนะ" 
  ทันทีที่ได้ยิน...ผมไม่ลังเลเลย โดดเข้าไปค้นหาในกองอะไหล่ รู้สึกกลิ่นน้ำมันเครื่องบวกกับเศษขยะ มันช่างหอมอบอวนในช่วงเวลานี้ซะเหลือเกิ๊น..
หาไปหามาอยู่พักใหญ่ ด้วยความที่กองอะไหล่ชิ้นใหญ่ชิ้นเล็กกองผสมกันอยู่ต้องค่อยๆรื้อ กลัวมันจะหล่นทับขา เด๋วจะกลายเป็น"เป๋ห่าว"ล่ะแย่เลย 
ไม่ลดละความพยายาม ลองค่อยยกอะไหล่ ค่อยๆลากออกมาทีละชิ้น เอ๊ะ..นี่อะไรหว่า?คุ้นๆ  นี่มันเส้นคิ้วที่ติดข้างรถเรานี่นา..!!?!
. ใช่แล้ว!! ลายเดียวกันเลย..ความหวังจากที่ริบหรี่เริ่มมีประกายขึ้นมาอีกครั้ง!! เฮ้ย..พอมีความหวังแล้วเว๊ยเฮ้ย..!!?! 
เมื่อได้คิ้วติดข้างรถผมแล้ว ผมเริ่มหาต่อด้วยความกระวนกระวายบวกกับความตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก..
ผมรื้ออะไหล่ทุกชิ้นเท่าที่จะพอยกออกมาได้...  "ไม่เจอแล้ว" ไม่พบวงพวงมาลัยที่ตามหาอยู่ วันนี้เทพีแห่งโชคไม่เข้าข้างผมเอาซะเลย.. 
ได้แค่คิ้วติดข้างรถที่พันด้วยสก๊อตเทปที่หมดสภาพแล้ว 1 มัด ก็ OK. แล้วน่ะ..ผมพูดปลอบใจตัวเอง 
"ผมเจอแค่คิ้วติดรถอ่ะครับซ้อ... ผมขอขอบคุณมากครับ..ฝากขอขอบคุณเฮียด้วยนะครับ แล้วไว้มีโอกาสผมจะมาเยี่ยมอีกนะครับ" 
นี่คือคำพูดสุดท้ายก่อนยกมือไหว้ซ้อ และทิ้งเบอร์โทรผมไว้ ก่อนที่จะเดินออกจากอู่มาที่รถด้วยความอ่อนเพลียในยามเย็น...
ขับรถออกมามุ่งหน้าจะไปอู่ ตั้งใจว่าจะเอาคิ้วไปทำความสะอาด เอามาเรียงกันดูซิ  เปิดnet.ดู ก้อน่าจะพอเดาออกน่าว่า..ชิ้นไหนติดอยู่ตรงไหน?
ยังไม่จบครับ!! ปฏิบัติการตามล่าหาพวงมาลัยยังมีต่ออีก เด๋วไว้จะมาเม้าส์ให้ฟังกันต่อนะฮะ สามีมาเรียกให้ไปล้างจานแล้ว...
ขอขอบคุณทุกท่าน ที่ทนอ่านเรื่องของคนบ้าอย่างผมจนมาถึงตรงนี้..ขอให้สมหวังตามที่ปราถนาทุกคนนะครับ 
steed 
ภาพที่ถ่ายเอาไว้ตอนเจอคิ้วติดข้างรถครั้งแรก (เสียดายที่ไม่ได้ถ่ายกองอะไหล่ทั้งกองมาให้ดู เผื่อจะมีใครมาช่วยรื้อบ้าง แฮะๆ ) 

[steed]

  ถึงตอนจบแล้วฮะ..ว่าเรื่องนี้จะลงเอยอย่างไร? ตามกันมาครับ..
   ตามล่าหาพวง...(มาลัย) Peugeot 203 ภาค 3
หลังจากที่ได้ขอบคิ้วข้างรถมาประดับเพิ่มให้กับตัวรถแล้ว   ผมก็บ่ายหัวรถมุ่งหน้าไปที่อู่ กะจะเอาคิ้วที่ได้มาไปทำความสะอาดและเทียบกับรถดู
รถวิ่งออกสู่ถนนลาดพร้าว เลี้ยวซ้ายไปทางแยกบางกะปิ ขึ้นสะพานสูงแถวๆหน้าThemall บางกะปิ ลงสะพานวิ่งไปทางแยกบ้านม้า
ด้วยจุดหมายคือถนนวงแหวน เพื่อกลับไปยังอู่ที่กะบะจอดทำสีอยู่ เกือบจะขึ้นวงแหวนตะวันออกอยู่แล้ว จู่ๆเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น...
  เอ..!! เบอร์ใครหว่า? เบอร์นี้ไม่คุ้นแฮะ สงสัยจะไม่ใช่ขาประจำ หรือจะเป็นกิ๊กใหม่โทรมา    (มะแห...หล่อเหลือเกินพ่อคู๊ณ..)  
  "สวัสดีครับ ผมดช.steedรับสาย ยินดีรับใช้ทุกกรณีครับ" ผมส่งเสียงตามสายไป คิดว่าเป็นเพื่อนสนิทในหลายๆคนที่มีโทรมา..
  "ฮัลโหล ดช.steed เหรอ นี่เฮีย...ที่อู่นะ เมื่อกี๊มาหาพวงมาลัยเหรอ? เห็นเฮีย...(เจ้าของเดิม)โทรมา เฮียเลยเก็บไว้ให้ เข้ามาเอาสิ.."
      "................." (ผมพูดอะไรไม่ออก) พอตั้งสติได้ "ครับๆผมจะรีบไปครับ ขอขอบคุณมากนะครับเฮีย...ขอขอบคุณมากครับ"    
เป็นไปได้งัยวะเนี่ย!!   เฮ้ย...นี่มันเรื่องจริงเหรอ!!?! นี่มันยิ่งกว่านิยายน้ำเน่าซะอีก..แต่มันคือเรื่องจริง!!?! เทพีแห่งโชคเข้าข้างผมแล้ว!!!!  
ผมหันยูเทิร์นรถกลับทันที "โอ้โฮแมร่งเอ๊ย..ทำไมรถมันติดอย่างนี้วะ?"   ผมพูดบ่นอยู่คนเดียวเหมือนคนบ้า นี่ผมเป็นไปได้ถึงขนาดนี้เลยเหรอ..!!?!
ในใจตอนนั้นคิดไปต่างๆนาๆ ชีวิตจริงมันช่างตลกสิ้นดี    เสาะหาไปทุกแห่งที่มีเบาะแส เจอใครก็ฝากถามเค้าไปซะหมด..
จะเป็นงัยบ้างน๊า? สภาพจะเป็นยังไง? รออีกเดี๋ยวนะ...เดี๋ยวเราจะได้พบกันเสียที   จะพากับไปอยู่คู่กับชุดพวงมาลัยคันเดิมที่พลัดหลงกันมาสิบกว่าปี!!
อีกเกือบชั่วโมงผ่านไป...ผมย้อนกลับมาที่อู่เดิมอีกครั้ง ( จริงๆก็ไม่ไกลเท่าไหร่หรอก แต่รถมันติดมากๆๆๆ ฮ่วย..!!!)
"สวัสดีอีกครั้งครับซ้อ.. ผมมาพบเฮีย...ครับ" น้ำเสียงผมสดชื่นมากกว่าเดิมเยอะเลย.. ซ้อยิ้มให้กับผมอย่างสดชื่นเช่นกัน..
"สวัสดีจ้ะ...เฮียไม่อยู่อีกแล้ว ไปซ่อมรถข้างนอก เฮียแกไปรื้อหาพวงมาลัยมาให้แล้วแกก็เก็บเอาไว้อีกห้อง พี่ก็ไม่รู้ เลยให้ไปรื้อซะมอมแมมเลย"
"แล้ว...พวงมาลัยที่เฮียเค้าเก็บไว้ตอนนี้อยู่ที่ไหนนะครับ"  ผมถามรุกเหมือนเด็กอยากได้ของเล่น ประมาณว่าถ้าไม่ได้เห็นตอนนั้นก็จะชักดิ้นชักงอตรงนั้นเลยสิเอ้า..
"วางอยู่ตรงนั้นไงจ๊ะ!!!"   ผมรีบหันไปมองตามมือของซ้อโดยที่ซ้อยังพูดไม่จบซะอีก!!?!  โอ้โฮ..ต๊ายตายว๊ายกรี๊ด..พระเจ้าช่วยกล้วยทอด...(สุดคำบรรยาย)  
   นี่เองเหรอ..!! วงพวงมาลัยที่เราตามหาซะเหนื่อยล้า ผมตื่นเต้นมากนะที่กำลังจะนำของสิ่งนี้ไปอยู่ที่เดิมในที่ที่เค้าเคยอยู่เมื่อกว่า50ปีที่แล้ว!!!?!
 หลังจากกล่าวคำขอบคุณอย่างสุดซึ้งและกล่าวคำลาซ้อ...รอบที่สองเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ผมก็รีบเดินทางกลับไปที่อู่ที่เจ้ากะบะนอนรอให้ทำสีอยู่  
ระหว่างทางขากลับผมนั่งยิ้มคนเดียวมาตลอดทาง   ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะเป็นไปได้ เหลือเพียงขั้นตอนสุดท้ายคือ..การพิสูจน์ว่าเป็นของเดิมจริงหรือไม่?
พอถึงอู่..สิ่งที่ผมทำสิ่งแรกคือรีบเดินไปเปิดประตูเจ้ากะบะแล้วเอาพวงมาลัยที่ได้มาเทียบทันที   OK.BINGO.พอดีเป๊ะ..พิสูจน์หลักฐานแล้วยืนยันชัวร์  
เด๋วต่อนะ...

[steed]

  เป็นงัยครับ!!!เรื่องที่ผมเขียนมาทั้งหมดเนี่ย มันเหมือนกับเรื่องที่แต่งขึ้นมาโกหกแหกตาพิมพ์กันเล่นๆไปวันๆ.ใช่ป่ะ?...  
หรือคิดว่าผมแอบไปเอานิยายน้ำเน่าข้างถนนที่เอาเค้าโครงเรื่องมาจากหนังสือการ์ตูนเล่มละบาทมาพิมพ์เล่นกันใช่มั๊ยครับ?
อย่าว่าแต่คุณที่กำลังอ่านอยู่ตอนนี้เลย.. ผมเองยังไม่อยากจะเชื่อเลย ทั้งๆที่มันเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับตัวผมเอง!!?! 
บางคนอาจจะมองว่า "นี่คือเรื่องไร้สาระเสียเวลาที่หลงมาอ่านซะตั้งนาน แค่สั่งซื้อจากWeb.ต่างประเทศก็มีถมถื่นไป" สำหรับคนที่มองว่าทุกเรื่องง่ายไปหมด
ทุกอย่างสามารถซื้อได้ด้วยเงิน กะอีแค่พวงมาลัยอันละไม่กี่ตังค์ทำเป็นตื่นเต้นไปได้ ถ้าคุณคิดอย่างนั้นผมขอบอกได้เลยว่า"คุณยังเข้าไม่ถึงของการอนุรักษ์"
เพราะผมอยากจะบอกว่า"เรื่องอย่างนี้ถ้าไม่เกิดขึ้นกับตัวคุณเอง คุณจะไม่มีทางที่จะเข้าใจหรือเข้าถึงในความรู้สึกอย่างนี้หรอก ว่ามันแสนจะประทับใจขนาดไหน!!!"
ผมยังจำได้ถึงคำพูดของ"ลุงสวัสดี"ผู้ที่มีน้ำใจเติมแทนน้ำมันได้เสมอ ในคำตอบคำตอบที่23 กระทู้ขอคำชี้แนะด้วยครับ…Please…!!! เมื่อ 19 ธค. 2549
"การอนุรักษ์ การได้มา การขับรถโบราณ การเสาะหาอะไหล่และชิ้นส่วนเป็นเรื่องที่ต้องใช้เวลาและอดทนทั้งสิ้น อย่าถอดใจง่ายๆ"
ผมเพิ่งจะเข้าใจถึงแก่นแท้ที่แฝงอยู่ในวลีบทนี้อย่างกระจ่างแจ้ง ความประทับใจที่เกิดขึ้น มันตื้นตันอย่างที่บอกไม่ถูก มันเหมือนเราช่วยให้เค้ากลับมาอยู่ด้วยกันได้ดังเดิม
ความสุขไม่ได้อยู่การที่ได้ยึดติดหรือครอบครองเอาไว้ หากแต่มันอยู่ที่การที่ได้ทำให้สิ่งๆหนึ่งกลับฟื้นขึ้นมาผงาดเหมือนเดิมตั้งแต่ในยุคที่เรายังไม่เกิดซะอีก!!?!
มีความสุขและมีความประทับใจมากครับ... และคุณล่ะคิดเหมือนผมหรือเปล่า?  ถ้าเราคิดเหมือนกันก้อ...ลุยเลย อย่ารีรอ แล้วคุณจะมีความสุขเหมือนผมจริงๆนะ..
ที่ผมเขียนมาซะยืดยาวเนี่ยก็หวังว่าคงจะจุดประกายหรือช่วยเสริมสร้างกำลังใจในการอนุรักษ์รถคลาสสิคของทุกท่านให้มีกำลังใจฮึดสู้ขึ้นมาอีกครั้งนะครับ
ซึ่งผมถือว่า"นี่คือบทเรียนหรือบทพิสูจน์บทหนึ่งในหลายๆบทที่ผมจะต้องฝ่าฟันไปให้ได้..อย่างน้อยเจ้าของเดิมบนสรวงสวรรค์คงจะร่วมดีใจกับผมอย่างแน่นอน!!! 
ผมขออวยพรให้ทุกท่านมีความสุขกับการร่วมเป็นส่วนหนึ่งในการอนุรักษ์รถโบราณหรือรถคลาสสิคนะครับ...
เด๋วไว้มีอะไรคืบหน้าจะเอามาเม้าส์กันใหม่นะครับ 
steed
รูปที่1 ภาพที่เราได้พบกันเป็นครั้งแรก  ลำดับเหตุการณ์ดูแล้วมันยิ่งกว่านิยายน้ำเน่าซะอีก
รูปที่2 มาถึงอู่ก็เอามาเทียบทันที รูปแบบถูกต้อง รูน๊อตตรงพอดีเป๊ะ รอยถลอกวงมาลัยกับแป้นรับต่อเนื่องกัน ยืนยันว่าของเดิมชัวร์ไม่มั่วนิ่ม

[steed]

ขอต่ออีกนิดนะกาลังมันส์ส์ส์เชียะ...
รูปที่3 นอนจมอยู่ในกองเศษอะไหล่ไม่ได้อาบน้ำมาสิบกว่าปี จับมาอาบน้ำซักที เออ...สะอาดสบายตัวขึ้นมากเลยช่ายม๊ะ...
รูปที่4 เอาภาพจากWeb.ต่างประเทศมาเปรียบเทียบเพื่อให้ดูว่าเป็นตัวจริงเสียงจริงแน่นอน
รูปที่5 เอาคิ้วข้างรถมาลองเรียงดูจับคู่ ยังไม่ได้ลองเทียบดูเลย
ถ้ามีอะไรคืบหน้าจะเอามาเล่าอีกนะ ผมเชื่อเสมอว่า"เทพีแห่งโชคมักจะช่วยเหลือคนที่มุ่งมั่นและมีความพยายามเสมอ"
ขอขอบคุณที่ตามมาอ่านถึงตรงนี้ดีใจ๊ดีใจ..
steed

[steed]

  ลงภาพจากnet. รูปวงพวงมาลัยในมุมอื่นๆไห้ดูเผื่อพี่Pannashest หรือพี่ท่านอื่นพอจะทราบว่าที่กดแตรจะใช้รุ่นไหนแปลงได้หรือแบบเดิมหาได้ที่ไหนนะครับ..
พอดีที่ผมได้มามีแต่วงพวงมาลัยตามรูปอ่ะครับ...ขอคำแนะนำด้วยนะครับ..
steed

[Pannashest]

สำบัดสำนวนเหลือกำลังจริงๆ น้องเรา ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ลองไปคุ้ยกองอะไหล่อีกทีสิ ที่อู่ที่เจอพวงฯน่ะ  หรือจะลองโทรไปถามคุณตาคุณยายก่อน พี่ว่าแถวๆร้านคุณตาคุณยายน่าจะมี   

[Pannashest]

หรือไม่น้องสะตี๊ดลองถามร้านแฟนเราที่วรจักรดู อิอิ

[Jufe Berlina]

เทพีแห่งโชค เธอจะเข้าข้างคนที่มีความพยายามสูง อย่างพี่สติ๊ดนี่แหละครับ
ความสุขในการหาของเดิมมาเติมเต็มให้รถที่รัก ถ้าใครไม่รู้จักก็ยังรักรถคลาสสิคไม่พอมั้ง ผมว่า
ตอนที่เจอ ผมว่าควมปลื้มปิติของพี่ ที่ฉีดไหลไปทั่วร่าง ปานประหนึ่งสมองหลั่งเอนโดรฟินโอเวอร์โดส
มันคือความสุขแบบสุดๆเลยใช่ไหมครับพี่
ยินดีด้วยครับ ผมอ่านแล้วเกร็งตามไปด้วยตลอดเลย 

[Pannashest]

ข่าวดีครับน้องสะตี๊ด  ร้านนครยนต์(คุณตาคุณยาย)ไม่มีของ,ร้านขายดีผ่านฟ้า ไม่มีของ

[Loong-Sawasdee]

รู้สึกว่าลุงจะถูกพาดพิงถึงอยู่บ้าง .............ขอใช้สิทธิ์ .....เสร็จแล้วรวมเล่มเลยคงจะขายดี (เด็กอะไร) เขียนหนังสือดีน่าอ่านจริง ๆ  .....เอาเป็นว่าได้มาแล้วทั้งพวงใช่ไหม    ถ้ายังไม่ได้ ที่ จ.นครศรีฯบ้านลุงจะมีเป็นซากจอดอยู่ที่กองขยะอยู่ แต่เป็นแวน ไมค่อยมีให้เห็น ทะเบียนน่าจะไม่ต้องถามหา ไม่มีแน่ ยินดีจะช่วย
     
     ยิ่งหา ยิ่งมัน (หน้าเป็นมัน) ได้เค้าที่ไหน ยิ่งมีความหวัง ยิ่งบุก รุกไปทุกที่ แต่พอได้มาคือความสุข  เทียบได้กับนิทาน
อีสปเรื่องไก่แจ้กับพลอย ที่ชอบก็ตอบว่าดี สาธุ
        "ขอให้ทำเสร็จสมอารมณ์หมาย          สุขสบายสมใจในสิ่งหวัง 
          คิดสิ่งใดจงทำให้เต็มพลัง                 ความสมหวังก็จะสำเร็จเสร็จสมเอย"

[pinkyboy]

สุดยอดความคลาสสิคครับ ขอให้บูรณะเสร็จไว ๆ เอาใจช่วยครับ

[chaloemyos]

พี่ทำบุญด้วยอะไรครับนี่ ของที่ไม่น่าหามาได้ก้อยังอุตส่าห์เจอ

เก็บรถคันนี้ไว้ดีๆนะครับ เพราะต่อไปเค้าต้องให้คุณกับพี่ตลอดไปแน่นอน

[nong26june]

 

โตไว..จริงๆด้วยแหะ

ดีใจด้วยครับ 

[chaloemyos]

เกือบลืมครับ

ที่กดแตรที่พี่หาอยู่ ก้อไอ้คันที่มันเป็นเก๋งนั่นก้อใช้ที่กดแบบเดียวกันไม่ใช่เหรอครับ

[tokenn]

  แวะมาเชียร์ อย่างต่อเนื่อง

  ขอให้โชคดี เฮงๆๆๆๆๆคร๊าบ

[AKE]

แวะมาเยี่ยมดู และ ช่วยเชียร์ด้วยคนครับ
  

[Maximus Hippopotemus]

ผมว่ารถคันนี้เมื่อเสร็จแล้วต้อง"งาม" มากๆแน่เลย เพราะว่าเจ้าของรถทำด้วยใจไม่ใช่ด้วยเงิน สู้ๆครับพี่steed 

[เสียอา]

ยิ่งดูขั้นตอนยิ่งซึ้ง

[lima]

           ......หาเวลาเข้ามาเพื่อตามกระทู้นี้ (จริงๆ) ....สะใจกับความพยายาม...ดีใจกับความสำเร็จ

                 203....เสร็จแล้ว....น่าออก พ๊อกเก็ต บุ๊ค....."steed  life ทิงนองนอย"........

[MR.Runabout]

เอาใจช่วยครับ เสร็จเมื่อไหร่ อย่าลืมให้ผมนั่งนะพี่

[เสียอา]

กะบะหลังเลยน้องรัน

[Jufe Berlina]

    ผมจองกระบะหลังอีกคนนะครับ

[steed]

  ขอขอบคุณอาๆพี่ๆทุกท่านนะฮะ...ที่หลั่งไหลมาคอยเติมกำลังใจให้กันอย่างนี้...สู้ตายๆๆๆๆฮะ
ชื่นใจจริงๆ เด๋วไว้มีอะไรคืบหน้าจะมาเม้าส์ให้ฟังกันอีกนะฮะ   
steed 

[steed]

 ที่กดแตร203เนี่ย...พอดูกันชัดๆ เก๋งกับกะบะไม่เหมือนกันฮะ มิน่าหล่ะ วันนั้นที่ไปเจอมา ผมเลยคิดว่าเป็นคนละรุ่นกัน
ขอขอบคุณ คุณลุงchaloemyosนะฮะ..ที่ช่วยชี้แนะ.. นี่แสดงว่าซุ่มติดตามกันมาตลอดและช่วยเก็บรายละเอียดให้เลยนะเนี่ย..
ภาพที่1  ที่กดแตร เก๋ง203
ภาพที่2  ที่กดแตร กะบะ203
ต่างกันเยอะเหมือนกันเนอะ
steed