Topic: รถบัสยุคคลาสสิคมาแล้ว ขอเรียนเชิญท่านผู้โดยสารใช้บริการครับ

[Loong-Sawasdee]

ดูจาก link ที่คุณ Poneo เสนอมาแล้วมีรถบัสสมัยก่อนมากมาย บางคันรูปร่างหน้าตาแปลก ๆ มีทั้ง dodge ,ford, hino ,benz มากมาย และนอก
จากนั้นก็มีจะรถ classic อยู่หลายคันด้วย
ค่าโดยสารรู้สึกว่าถ้าใน กทม.ยุคแรก 2 สลึง ต่อมา 3 สลึงตลอดสายมั้งถ้าจำไม่ผิด รู้สึกว่า ประมาณ พ.ศ.2520 กว่า ๆ แล้วยังราคา 3 สลึงอยู่เลย   ใครใช้บริการทันบ้าง
ลุงได้เข้ามาใช้บริการเป็นครั้งเป็นคราว  ให้ท่านผู้รู้อื่นเล่าบ้าง น่าจะยกไปอยู่หัวข้ออื่น เสียดายคุณ Poneo ไม่ตั้งหัวข้อมา

[poneo]

  รถบัสยุค 60 ของไทย เรียนเชิญท่านผู้โดยสารใช้ขึ้นรถที่ http://www.2bangkok.com/dailybus.shtml ครับ

ขอเชิญท่านผู้มีประสบการณ์เกี่ยวกับรถบัสรถเมล์ในอดีตมาคุยแลกเปลี่ยนประสบการณ์กันครับ
ของผมจำได้ว่าตอนเด็กรถเมล์ไม่เสียตังครับ ช่วงป. 5 ป.6 เริ่มโตหน่อยกระเป๋ามาเก็บตังค์ ขึ้นมาตั้งแต่สองบาท
ขออนุญาตแนะนำรถเมล์สปอร์ตพันธุ์ดุ สาย 8 แฮปปี้แลนด์ - สะพานพุทธ - นรก (อันหลังนี้ผมเติมให้) นึกว่าคนขับเค้าขับได้มันยังกะขี่เฟอร์รารี่ เสียวจริงๆเลย จำได้ว่าน.ส.พ.เคยลงว่าสาย 8 เนี่ยแหละ ถูกกร้องเรียนมากที่สุด
ส่วนของรถบัสนี้สมัยก่อน จะมีประตูท้ายรถให้ลงด้วย เหมือนเป็นประตูพิเศษ ผมชอบวิ่งขึ้นวิ่งลงตรงประตูท้าย สนุกดี เดี๋ยวนี้เอาเครื่องยนต์ไว้ข้างหลังกันหมดแล้ว เลยไม่มีรถมีประท้ายให้ดูกัน

ตัวอย่างบางส่วน














ปล.สืบเนื่องมาจากผมได้โพสลิ้งรสบัสของไทยสมัยยุค 60's ไว้ที่กระทู้ http://www.bangkokclassiccar.com/forum/index.php?topic=2738.msg35174;topicseen#msg35174
คุณลุงสวัสดีท่านเสนอความคิดในตั้งเป็นกระทู้ใหม่ เพื่อแลกเปลี่ยนประสบการณ์กัน ผมจึงขอตั้งเป็นกระทู้ใหม่ ณ ที่นี้ครับ

เอวัง.... ก็มีด้วยประการละฉะนี้
 

[Loong-Sawasdee]

ตื่นขึ้นมา พบกระทู้ใหม่ของตนเองก็งง แต่ก็ถึงบางอ้อ ขอบคุณคุณ Poneo มากที่จัดการให้ เรื่องรถเมล์นี้เกี่ยวข้องกับวิถีชีวิตและความเป็น
อยู่ของผู้คนทั้งประเทศ ไม่ใช่เฉพาะแต่คนกรุงเทพฯ เท่านั้น แต่รวมถึงคนต่างจังหวัดที่เข้ามาทำธุระในกรุงเทพฯด้วย
คิดดูเถิดถ้ากรุงเทพฯ ไม่มีรถเมล์ผู้คนจะเป็นอย่างไร ประชาชนและประชากรจำนวนหลายล้านคนจะเดินทางกันอย่างไร หลายล้านคนฝาก
วิถีชีวิตไว้กับรถเมล์ .......
     ลุงเป็นคน ตจว.เข้ากรุงเทพฯ ครั้งแรก พ.ศ. 2504 ประมาณเดือนก็มีนาคม ได้ขึ้นรถเมล์ครั้งแรกจากหัวลำโพง-สนามหลวง แล้วข้ามเรือ
ไปสิริราช ต่อจากนั้นก็ข้ามคลองบางกอกน้อยอีกครั้ง รู้สึกจะราคา 10 ส.ต. แล้วต่อไปยังวัดดุสิตาราม (มากับพระเป็น ผช.เจ้าคณะจังหวัด ตอนนั่งรถไฟ ไม่ต้องเสียค่าโดยสารเพราะใช้บัญชีพล)  เห็นรถเมล์รูปร่างแปลก ๆ กว่านี้อีกเยอะ แต่ส่วนมากไม่เป็นสีส้ม สีจะขาว สีเทา สีส้มนี่น่าจะสังกัดบริษัทขนส่ง และมีในภายหลัง
     ขณะพักอยูที่วัด ได้ดูโทรทัศน์ของชุมชนที่เทศบาลกรุงเทพฯ ติอตั้งไว้บริการกลางแจ้ง มีแต่ขาวดำ รับช่อง 4 บางขุนพรม พระให้ไปซื้อโอเลี้ยง รีบไปไม่ได้ถาม คนขายถามบอกไม่ถูกเลยตัดใจซื้อ 3 บาท คุณเอ๋ยได้มาตั้งเหยือกใหญ่ ๆ กินได้สักแปดคน
     ต่อมารัฐบาลสมัย ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช เป็นนายกให้รถเมล์สายต่าง ๆ รวมกัน เป็น ขสมก.ใน พ.ศ.2518 และเป็นอยู่ตามที่เห็นกันแต่เข้าใจว่าจะแยกกลับไปเป็นบริษัทย่อย ๆ เช่นเดิมอีก
     ขอให้ท่านอื่นที่มีความรู้มากกว่าลุงเข้ามาเล่าต่อนะครับ

[poneo]

คุณลุงตื่นเช้ามากเลยครับ ขณะนี้ผมยังไม่ได้นอนเลย ช่วงนี้กำลังทำวิทยานิพนธ์อยู่ เลยอยู่หน้าจอคอมทั้งวัน ติดบ้านบางกอกเลยครับ

ถ้ากรุงเทพไม่มีรถเมล์ ผู้ใช้รถเมล์มากกว่ารถยนต์อย่างผมคงสาหัสเลยครับ เมืองใหญ่ๆ ปัจจัยด้านการขนส่งสาธารณะเป็นเรื่องใหญ่เลยครับ

เรื่อง ขสมก. นี่ไม่ค่อยทราบประวัติเลยครับ คุ้นๆ ว่า เริ่มมาบริษัท รถนายเลิส

แล้วไม่ทราบคุณลุงทันได้ขึ้นรถรางมั้ยครับ อยากรู้ว่ารถรางวิ่งด้วยความเร็วซักเท่าไร

[Loong-Sawasdee]

มากรุงเทพฯคราวนั้นได้นั่งรถรางด้วย และเป็นการนั่งครั้งแรกและครั้งเดียวในชีวิต เท่าที่จำได้รถรางนี่วิ่งไม่เร็วและเวลาวิ่งจะเงียบและไม่มีเสียงดังของเครื่องยนต์ (ความจริงก็ไม่มีเครื่องยนต์)  เขาจะใช้กระดิ่งหรือจะเรียกว่าระฆังแทนแตร เพราะคนเดินถนนจะไม่ได้ยินเสียงว่ารถรางมา  จำได้ว่าคนขับนี่แต่งเครื่องแบบสีกากี เวลาขับนี่รู้สึกว่าจะยืนขับ รถรางนี่ใช้ไฟฟ้านะครับ โดยต่อสายไฟฟ้าครูดไปทางหลังคา และที่แน่ ๆ ต้องมีรางสำหรับให้วิ่งด้วยตามชื่อ ก็คล้าย ๆ รางรถไฟนั่นแหละ ภาษาอังกฤษใช้ว่า Tram  พอจะนึกรูปแบบกับรถเมล์ยูโรในสมัยนี้ได้มั้ง และต่อพ่วงกันเป็นตู้ ๆ และถ้าจำไม่ผิดจะมีชั้น 1 -2 -3  ด้วย ว่ากันว่านักเรียนนายร้อยจะมีกฏห้ามนั่งชั้น 3 และลุงจำไม่ได้ว่ารถรางนี้มาเลิกเสียเมื่อใด แต่ที่ยังมีชื่อเป็นความทรงจำอยู่ก็คือ"หลีกรถราง"
   ส่วนรถเมล์นั้นสมัยก่อนเรียกได้เต็มปากว่า "นั่ง" เพราะแม้จะเต็มแต่ก็ไม่ยัดทะนาน และดูจากลักษณะรถในยุคแรก ๆ แล้ว หลังคาจะเตี้ย คงไม่เหมาะกับการยืน แต่สมัยนี้จะเรียกว่าอะไรดี ยืน หรือ ห้อย หรือ โหนรถเมล์ไป วิถีชีวิตของคนกรุงเทพ ฯ เมืองที่ไม่เหมือนแห่งใดในโลก กรุงเทพฯ คือประเทศไทย

[nuivannuys]

สวัสดีครับ ผมเป็นอีกคนที่ได้เคยนั่งรถเมล์ในสมัยก่อน เรื่องค่าโดยสารนั้นจำไม่ได้แน่ แต่ที่แน่ๆคือ 75 สตางค์ จะมีที่ต่ำกว่านั้นหรือไม่ไม่ค่อยแน่ใจ  แต่ได้มานั่งเอาตอนที่ค่อนข้างโตแล้วคือช่วงมัธยมศึกษาตอนต้น (สมัยนั้นมีม.ศ.นะครับ) ที่แปลกกว่าสมัยนี้คือรถเมล์มีหลายบริษัทก็เลยมีหลายสี เช่นสีขาวนายเลิศ ข้อน่าสังเกตว่าบางคันก็จะสะกดว่นายเลิดหรือนายเลิศมี 2 อย่าง ทั้งคนขับและกระเป๋าแต่งชุดขาวทั้งชุด (ซึ่งส่วนใหญ่ก็คงไม่ค่อยขาวเท่าไหร่) อันน่าจะเป็นจุดกำเนิดของการเอาผ้าเช็ดหน้ามาทับซ้อนตรงปกเสือ้แล้วเหน็บด้วยคลิปเพื่อไม่ให้มันดำ  แปลกอย่างที่ 2 คนเก็บค่าโดยสารจะสะพายกระเป๋าหนังใบเล็กๆ สำหรับใส่กระบอกที่ใส่ตั๋ว (อันนี้น่าจะเป็นต้นกำเนิดของคำว่ากระเป๋ารถเมล์นะครับ) และบางคันที่กระเป๋ายังไม่เก่งก็จะมีถึง 2 คน คือคุมประตูหน้าและประตูหลัง ซึ่งสมัยนี้ก็ไม่มีแล้ว ขอจบแค่นี้ก่อนครับเดี๋ยวจะยาวน่าเบื่อ  เดี๋ยวเขาจะหาว่าคนแก่พูดมากนะครับ 

[Loong-Sawasdee]

       อะไรเอ๋ย  เขย่าก่อนเก็บ ?
       สองต่อ ? 
       สามต่อ ?
       สำหรับคนต่างจังหวัดแล้วย่อมไม่ค่อยจะรู้หนทางในกรุงเทพฯ ดี จึงยกให้ "กรุงเทพฯเริ่มต้นที่สนามหลวง" และที่สนามหลวงนี่เป็นจุดเริ่มต้นหรือจุดผ่านของรถเมล์เสียส่วนใหญ่ จะเดินทางไปไหนหรือเดินทางไปไหน สายไหนก็มักจะเริ่มต้นที่นี่ และสนามหลวงมักมีนิยาย ....
       ว่ากันว่าแม้ค่ารถเมล์จะเพียงสามสลึง (คนสมัยนี้ไม่ค่อยจะใช้คำนี้กันแล้ว) ก็ตาม แต่สำหรับบางคนก็ยังไม่มีและไม่มีเอาจริง ๆ พอกระเป๋า
 รถเมล์จะมาเก็บก็พยักหน้าว่า "ป้ายหน้า" หรือไม่ก็ .....ชูตั๋วเก่าหรือไม่ก็ชี้ไปที่คนข้างหน้า  ก็ไม่มีจริง ๆ นี่ครับ
       สมัยก่อนทหารในเครื่องแบบทั้งขับรถเมล์ เป็นกระเป๋ารถและนายตรวจด้วย เพราะสมัยนั้นมีรถเมล์ ของ ขส.ทบ.,ขส.ทอ. แต่ไม่แน่ใจว่ามี ขส.ทร.หรือไม่
      มีอยู่ครั้งหนึ่งพอรถเมล์จะเข้าสนามหลวงปกติก็ต้องจอดส่งคนโดยสารอยู่ 2 - 3 จุด แต่วันั้นคนขับไม่จอดเลย กลับรีบขับไปอย่างเร็วไม่ยอมให้ผู้โดยสารลงสักคน จนผู้โดยสารตกใจ ....แต่ในที่สุดก็ได้ไปจอดอยู่ที่ห้องขายตั๋ว  ก็ได้ทราบว่าเป็นเพราะเขาท้องเสียอย่างแรงนั่นเอง ...อย่างนี้ก็มี
       
      เชื่อว่าคงจะมีเรื่องราวสนุก ๆ เกี่ยวกับรถเมล์อีกมาก เชิญออกมาเถอะครับ

[lima]

             ......รถรางสมัยเด็กๆเคยนั่งแล้ว ตื่นเต้นมากเพราะเป็นคนต่างจังหวัด เสียงเงียบ วิ่งช้า

                   ที่จำได้คือรอบๆพระบรมมหาราชวัง และเขตเมืองเก่า ที่นั่งเป็นเบาะบางๆสองแถว

                   บางคันเป็นไม้  สมัยก่อนรถน้อย วิ่งโลด ก๊องแก๊งไปช้าๆ TAXIเป็นAUSTIN แวน

                   สีเทา เหมือนกันหมดทั้งกรุงเทพ

            .......รถเมล์ มีสีแดง เขียว เหลือง ส้ม ขาว น้ำตาล เทา ฯ มีรถเมล์สีขี้ม้า(ทหาร)วิ่งลุมพินี-บางโพ

                   ต่อมามีรถเมล์ ร.ส.พ. แยกตามหมายเลข  ค่าโดยสาร50ส.ต.เอง ปรับเป็น1บาทในเวลาต่อมา

[Maximus Hippopotemus]

เกิดไม่ทันง่ะครับ

[OouVintage]

เกิดไม่ทัน อ่านก็ต้องคิดเลขตามไปเพราะตอนโตพอจะใช้เงิน ทุกอย่างก็กลายเป็นบาทนึงแล้ว

[โกตี๋]

ที่ตรังยังอยู่คันนึง เป็นของรพ.แห่งหนึ่งแถมเป็นรร.เก่าที่ผมอยู่ด้วย ตอนนี้ไม่รู้จอดไหนครับ ถ้าเจอแล้วจะนำเสนอให้ครับ รถที่ผมว่ายี่ห้อ เชฟครับ แต่ไม่รู้รุ่นไอไหร

[tokenn]

จำได้ตอน 50 สตางค์ครับ แต่ยังเด็กอยู่ แล้วก็มีประวัติ หฤหรรษ์สาย 8 ด้วย 

คือต้องนั่งจากโรงเรียนแถวปากทางลาดพร้าว พ่วงกับน้องสาววัย อนุบาล 1 กลับบ้านทุกวัน

สมัยนั้นมันซิ่ง คนขับคงเมายาคิดว่า มันเป็นมอไซค์แน่เลยครับ ไม่เคยจอดตรงป้าย แซงแล้วมุด ซ้าย 4 เลน ทแยงไปขวาอีก 4

คนรอคิวขึ้นเยอะ แออัด เราก็รีบส่งน้องขึ้นด้านหน้า แล้วไอ้คนขับมันก็ไม่รู้จะรีบไปหนาย   

คนขึ้นยังไม่หมด มันก็บึ่งออกไป เราก็ต้องถอยไปขึ้นด้านหลัง ด้วยท่ากระโดดไปโหนราวเกาะบันได 

(เลยเป็นเหตุให้ชอบโหนราวประตูหลังรถเมล์จนจบมัธยมต้น ก็เพราะสาย 8 นี่แหล่ะ  )

ปรากฏว่า พอรถวิ่ง เจ้าน้องสาวเราเห็นเราไม่ขึ้นด้านหน้า ก็เลยลงจากรถ ส่วนไอ้ผมก็เกาะดมรักแร้คนบังหน้า ไม่เห็นน้องสาว

สุดท้ายถึงบ้านเก่า แถวภูเขาทอง เพิ่งรู้ว่า น้องหาย  ซวยซิเรา  แม่ฆ่าแน่

ฝนก็ตก เลยโทรเรียกมอไซค์ที่บ้านมารับแวะย้อนกลับไปดูทุกป้ายจนถึงโรงเรียนเลย 

สุดท้าย เลยยอมโทรศัพท์ไปบอก พ่อแม่ที่บ้าน กะว่าซวยแน่

พอแม่รับสาย บอกว่า ทำไมให้น้องนั่งรถผิด ไปลง เสาชิงช้า ดีน่ะที่น้องจำเบอร์โทรศัพท์ที่บ้านได้

(ประมาณว่า โชคดีที่เบอร์ที่บ้าน จำง่าย แบบว่า ตอง+เรียง แล้วน้องผมเค้าฉลาดง่ะ)

ให้กระเป๋ารถโทรมา แล้วไม่ร้องไห้ด้วยน่ะ

ทุกวันนี้ ติดหนี้ บุญคุณความฉลาดน้องสาว เลยสัญญาว่าจะเลี้ยงขนมไปจนจะกว่ามีสามีเลี้ยงแทนเลย 

นี่ครับ ความหฤหรรษ์สาย 8 ของผม