อีฟ้า รถคลาสสิคๆธรรมดาๆคันนึงที่ผมรัก ผ่านร้อนและร้อนมากกันมาหลายวาระ ฟูมฟักกันมานานหลายปี
หมายมั่นจะให้เสน่ห์ของกาลเวลาทำหน้าที่ของมันไปเรื่อยๆ ไม่เร่งเร้า
จู่ๆก็เกิดแรงบันดาลใจ ทำให้คิดวางแผนอยู่หลายวัน
ต้องตัดสินใจอะไรบางอย่าง ในที่สุดผมก็เลือกที่จะยอมแพ้ตัวเอง
ไม่อาจรักษากาลเวลาไว้ได้ทั้งหมด
ทุกครั้งที่เปิดประตูด้านนี้มันเศร้าใจยิ่งนัก
แผลเล็กๆ แต่ใหญ่หลวง หมอเฉพาะทางหลายท่านยืนยันว่ารักษาไม่ยาก งานขนม
แต่จะงามงดหยดย้อยกว่าส่วนอื่นในร่างกายแน่นอน
มองเผินๆแม้ผิวพรรณส่วนอื่นยังไม่ถูกกาลเวลาทำร้ายมากนัก
แต่ลึกๆ ผิวเธอช่างหยาบกร้าน และมีรอยลายงาแตกอย่างสมวัย
ผมเดาภาพไม่ออก ถ้าแผลนี้จะกลับมาเต่งตึงสดใสเหมือนสาวรุ่นเอ๊าะๆ
เธออาจจะดูสวยไม่ขัดตา หรือดูพิกลพิการไม่สมส่วน
ผมไม่กล้าพอที่จะเสี่ยง