พี่ๆว่าให้ผมแนะนำตัวก่อน จะได้เป็นสมาชิกบ้านนี้แบบถาวร ผมก็หาอยู่นานว่าจะต้องแนะนำตัวผ่านโพสForumไหน
ที่สุดผมก็หาไม่เจอ Postไม่ได้
ผมก็ขพื้นที่ตรงนี้ละกันครับ โจ่งแจ้งดีครับ
1. รู้จักบ้านบางกอกได้อย่างไร ใครแนะนำ
(เล่า)ที่บ้านคุณพ่อใช้รถคลาสิค(เก่า)เป็นทุนเดิม
คุ้นเคยกับการซ่อมแซม ปรัปเปลี่ยน เป็นกิจวัตรเมื่อครั้งยังเด็ก
ทุกอย่างผ่านสายตา พร้อมซึมเข้าสู่ระบบกระแสเลือด กระแสจิตนึกคิดโดยอัตโนมัต
คล้ายถูกกลืนในกลิ่นบางๆของหนัง และกลิ่นของไอน้ำมันโฉยๆผ่านช่องแอร์จนชินชา
และ >แต่เหมือนจะได้กลิ่นจากสาเหตุเดิมๆ แต่กลิ่นเปลี่ยนไป เมื่อพ่อเปลี่ยนใจ เปลี่ยนยี่ห้อ
(ตอบ)ถ้าพี่ๆถามว่าใครแนะนำ คำตอบคงเป็นคุณพ่อ ที่ทำให้ผมต้องนั่งค้นหา อะไหล่
และของตกแต่งเพิ่มเติมส่วนเดิมที่ชำรุด ทรุดโทรม จนผมมาพบกับ
www.bangkokclassiccar.com เมื่อเดือนกุมภาพันธ์ ปี2007
2. จุดมุ่งหมาย หรือความคิดแว๊บแรกที่ตั้งใจจะเข้ามา
(ตอบ)ค้นหา สัจธรรมบางอย่าง เกี่ยวกับวัตถุโบราญที่สร้างHappiness Vision Imagination
ความทรงจำล้ำค่าเก่าก่อน ที่ไม่มีวันหายไป รอยยิ้มของพ่อ ตอนปิดฝากระโปรง และบอกผมว่า ห่า......นเอ้ย เมื่อเช้ายังดีๆอยู่เลยนี่หว่า
ก่อนที่เราจะรอให้น้าชายขับรถญี่ปุ่น มารับเราสองคนกลับบ้าน
3. มีประสบการณ์ รถคลาสสิก หรืออยากแบ่งปันเรื่องราวเกี่ยวกับรถ
(ตอบ) ทุกๆเรื่องราวของรถคลาสิค(รถเก่า)
ไม่เคยทำให้ผมทุกข์ และโศกเศร้าเสียใจเลย แม้แต่ครั้งเดียว
4. หลังจากแนะนำตัว หรือเข้ามาแล้ว อยากทำอะไรต่อ งานอดิเรกที่ชอบ
(ตอบ) ขออนุญาติตอบตรงไปตรงมาครับ
ที่บ้านบางกอกคงเป็นร้านอะไหล่อีกที่นึงของผม
หรือบางทีอาจเป็นโชวรูมรถเก่า ที่ไม่ได้มีพริตตี้ไฟหน้ามโหฬาร มาท่องบทจากสคริปให้ฟัง
แต่หากเป็น กูรู กูรู้ รึ๊บางทีอาจลึกซึ้งเป็นถึงผู้ผลิต บางทีอาจรู้มากกว่าผู้ผลิต ก็อาจจจจจ เป็นได้?
บ้านบางกอก ผมแอบตามดูอยู่บ่อยๆ พี่ๆอบอุ่น พี่ๆเหนี่ยวแน่น ใคร คนไหนเป็นผู้รู้เรื่องไหน ทุกคนซึมลึกชัดเจนทุกคน
ผมขอนุญาตเรียกว่า กูรู้ เลยทีเดียว ผมแนะนำเพื่อนๆมาก็หลายคน เพื่อนๆนิชมเป็นเสียงเดียวกันว่า กูรู้ ที่บ้านนี้เยอะจริงๆ
ที่นี่คือห้องสมุด เมนน่วลรถยนต์ ที่ล้อมวงคุยกันแบบพี่บอกน้อง บอกเพื่อน สาระความรู้เน่นๆ ไม่ต้องเดินหา เปิดหา ให้ปวดตา ปวดขา
และในอนาคต เมื่อเวลาล่วงไปผ่านไป ผมยังจะ ยังคงเก็บรถที่พ่อผม ขับไปส่ง ไปรับผม
เมื่อครั้งยังอนุบาล และประถม จะรักษารสชาติและเรื่องราวรายละเอียดต่างๆ
ให้คงสภาพที่พ่อเคยใช้มัน จะพยายามรักษาไปตลอดเท่าที่ผมจะทำได้ครับ
และเมื่อมีโอกาสเหมาะควร ผมก็จะสรรหา รถที่พ่อผมเคยใช้เมื่อผมยังเด็ก และมันถูกขายออกไปตอนพ่อสิ้นปัญญาจะซ่อมมัน
สัญญากับตัวเองไว้ว่า เมื่อไหร่ที่ผมมีปัญญา ผมจะไล่ซื้อมาให้พ่อได้ขับ ได้นั่งตอนผมขับ ก่อนพ่อจะตายจากผมไป
หวังว่าให้พ่อได้กลิ่นไอ ให้พ่อเปิด ปิดฝากระโปรง และบอกผมว่า เห้ยยย ฯลฯ มันเริ่มเสื่อมละนะ
เตรียมหาซื้อมาเก็บไว้ก่อนเลย วันนั้น รถคลาสิค คงทำให้ผมมีความสุขมากๆแน่ๆครับ
ยาวไปรึป่าวไม่รู้ครับ แต่เบียร์กะลังอร่อยเลยครับ
ผมชื่อเอ็กซ์นะครับพี่ๆ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ
