จบงานประดิษฐ์ก็ถอดออก นำไปเก็บงานทำสวย
เฮียแกรู้งาน เข้ามาดำเนินงานภายในต่อไม่ให้เสียเวลา
ผ้าหลังคาหุ้มเลือกแบบรุ่นประหยัด เพราะชอบโชว์สัดส่วนของบอดี้มากกว่าหนังหุ้ม
แต่ตัวถังรถรุ่นพิศดาร ดันมีโครงสร้างหลังคาซันรูฟดามไปมารุงรัง
ไม่ลื่นตาเหมือนเต่าหลังคาแข็งทั่วไป ก็เสียบยัดกันไปตามวาระ
พื้นพรม แผงข้าง เฮียเนรมิตรให้สวยสมใจนึก
ด้านหลัง ครั้งแรกเฮียแกหุ้มมาให้สวยงามตามแบบฉบับออริจินัล
เบาะเดิมๆ พับแล้วไม่แบนราบ จะเชิดกระเดิด
ต้องมานั่งรัดสายระหว่างพนักกับเบาะล่างให้หนาแน่น ไม่สะดวกต่อการใช้งานนัก
แต่ผมขอพื้นที่เล็กๆเพิ่ม เพราะชอบมีกิจกรรมหลากวาระ ขอแบนราบ พับง่าย
จึงต้องมีการแก้ไขดัดแปลงบ้าง เอียแกไม่บ่นอะไร (แต่กระดาษม่วงเทาผมต้องหายไปบ้าง)
หมอหนุ่มแนะนำให้ยกเบาะเดิมออก ตีโครงสร้างไม้เข้าไปแทนที่
อยากแบน อยากบาง ก็จัดได้ตามประสงค์
ปกติสวีทกับภรรยาแค่2คน เบาะหลังจะไม่นุ่มดังปุยเฆกก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่
(ด้านหลังกลมๆยักษ์ๆนั่นพรมใต้กระโปรงหน้าม้วนวางไว้เฉยๆ บางท่านทักว่าผมติดซูปเปอร์เบสบาซูก้า)
ส่วนเบาะเดิมที่ยกออก ขนกลับบ้าน
ใส่โซฟาที่ขาดเบาะตั้งแต่ได้มา ลงตัวเหมาะเหม็ง
แบบนี้จ่ายเพิ่มได้สบายใจ มีประโยชน์ทับซ้อน เสียงภรรยาก็นุ่มหู