สืบเนื่องจากสัปดาห์ที่แล้วรถเก่ารถแก่อายุเกือบ 30 ปีของผมแม้จะบำรุงดูแลค่อนข้างดี เกิดไปเสียด้วยเหตุสายพานขับแคมชาร์พเสื่อม เหลือวิสัยที่จะป้องกันไว้ก่อนล่วงหน้าเพราะไม่ได้จดไมล์ไว้เพื่อทำ preventive maintenance นะครับ อาการคือดับลอยไปเฉยๆขณะจอดรอหลีกรถไฟอยู่บนทางลาดลงทางด่วนยมราช สตาร์ทอีกเท่าไหร่ก็ไม่เป็นผลนะครับ
จึงเปิดไฟฉุกเฉินแล้วไหลรถเดินหน้านิดหนึ่งเพื่อละที่ให้คันหลังโยกหลบออกไปได้ ลงจากรถมายืนโบกส่งสัญญาณว่ารถเสีย ในใจกำลังคิดว่าจะทำอย่างไรต่อดี ก็พอดีฮีโร่ตัวน้อยชายหญิงเด็กๆขายพวงมาลัย 4-5 คนคะเนอายุราว 8-9 ขวบเดินขึ้น ramp มาช่วยกันเข็นลงทางลาดไหลข้ามทางรถไฟมาจอดหน้า รพ มิชชันได้ ผมก็รีบโทรเข้าอู่ซึ่งประสานรถยกมาจัดการพารถเก่าของผมไปส่งอู่ทันเวลาอู่ปิด 5 โมงเย็นพอดี
เหตุการณ์นี้ให้บทเรียนแก่ผม เพราะเรียนรู้ว่าตนเองขาดความพร้อมที่จะจัดการปัญหาได้อย่างมี ปสภ มีติดตัวก็มือถือและเบอร์ฉุกเฉิน 4 หลักของการทางพิเศษ กับเงินติดกระเป๋าออกจากบ้านไป 1,000 กว่าบาท มิได้พกบัตรพลาสติกอะไรติดตัวไปด้วย
จึงขออนุญาตอาศัยพื้นที่บ้านบางกอก มาช่วยกันร่วมคิดร่วมออกความเห็นว่าควรเตรียมการเผื่อเหตุการณ์เช่นนี้อีกในอนาคตอย่างไรนะครับ
1. มือถือพร้อมเบอร์การทางพิเศษ กรมทางหลวงชนบท ตำรวจทางหลวง หากเป็นมือถือที่ถ่ายรูปแนบพิกัด GPS ส่งให้ผู้ช่วยเหลือได้ยิ่งแจ๋วเลยครับ
2. ชุดอุปกรณ์เปลี่ยนยางด้วยตนเอง น้ำยาเคมีอุดรอยรั่วซึมของยาง ปั๊มลม
3. เหล็กสามเหลี่ยมหนุนล้อกันไหล ไฟฉุกเฉิน ป้ายฉุกเฉิน ไฟฉาย
4. กระดาษปากกา ไว้จด message แปะหน้ากระจกรถหากจำเป็นต้องทิ้งรถไปธุระ เช่นทิ้งเบอร์มือถือไว้ที่กระจกหน้า
5. ฆ้อนมุมแหลมไว้ตอกกระจกเผื่อขับรถพลัดลงน้ำ
6. ถังแกลลอนบรรจุน้ำสะอาดไว้เติมหม้อน้ำ
ท่านใดมีอะไรเห็นสมควรเพิ่มเติมก็ขอคำแนะนำด้วยครับ ดึกแล้วผมคิดออกเพียงเท่านี้ก่อน
Image credits
www.chrisbeetles.com