เมื่อวันศุกร์ขณะทที่ผมกำลังตรวจงานเก็บรายละเอียด เจ้าบ้านโทรมาถามว่า
"คุณเสียอาตอนนี้อยู่ที่ตึกหรือเปล่า"
"เปล่าคับ อยุ่บ้านกำลังตรวจงานอยู่"ผมคิดว่าเจ้าบ้านจะชวนไปเหล่หญิง..เอ๊ยชวนไปกินข้าวกลางวัน
"ผมมีบัตรบอลวานเอาไปใช้หน่อย ผมติดงาน"
..อ้าวเตะหมูไม่เข้าปากหมา แต่เข้าปากสียอา ผมจึงโทรไปสั่งพนักงานไปสอยบัตรที่เจ้าบ้านมา
(ขอขยายความว่าเจ้าบ้านต้องมาอยู๋ที่ตึกข้างตึกผมทุกจันทร์และศุกร์ใกล้กันมากทีเดียว)
บ่ายสามผบ.ขับรถกลับมารับผมที่บ้านและไปรับสมุนไปดูกัน ขับไปฟังจส.๑๐๐ไป รุ้แล้วว่ารถติดมากกกกก
พอลงทางด่วนที่พระรามเก้าก็เลยจอดรถที่พระรามเก้าพลาซ่า มอ.รับจ้างก็ขาดแคลน ต้องเดินไปดูรถไป
ไปได้รถต่างจุดกันตัง้แต่หน้าโชว์รูมขายเฟอร์เดิม(วิว) เอวอนและFoodland เข้าไปถึงสนามก็ห้าโมงแก่ๆ
ฝนดูเหมือนจะตก เข้าสนามก็ตรวจกันคิวยาว แต่อีกข้างกลับโล่ง เลยเข้าไปได้เร็ว
พอเข้าไป ก็แยกย้ายกันนั่ง มุมก็กำลังดี(บัตร2000และ1500อย่างสองใบ)
เกมทีแรกก็กะว่ามัน เอาจริงๆ...บอลไทยยังรักษามาตรฐานได้อย่างดีคือคงที่เหมือนยี่สิบปีที่แล้ว
ไม่เป็นไรได้ดูพี่เบค น้าโด้ เฮียซีดาน ป๋าคาลอส และเสี่ยราอูนก็พอแล้ว
จบเกมไข่ ราชันสอยไปสามลูก
พอเลิกเสร็จก็เดินกันยาวไปถึงเอเบค เพราะไม่มีรถราใดๆทั้งสิ้น กินข้าวร้านอาหารจีนรสชาตดีมาก ราคาก็โอ
ระหว่งาที่ทานไปดูคนที่ทานเสร็จก่อนเรารอเรียกทองพูนอยู่ ผมกินออส่วนหอยนางรม ไก่แช่เหล้า ข้าวหมูแดง
เย็นตาโฟแห้ง และกระเพาะปลาน้ำแดง ตบท้ายด้วยวุ้นเขียว(กินแค่นี้จริงๆ)
พอเช็คบิลกลุ่มคนที่รอก็ยังรอรถทองพูนอยู่
ผมจึงมองหน้าผบ.และสมุนโดดขึ้นมินิบัสเพราะมันอีกสามป้าย อิ่มแล้วก็ขี้เกียจ(หมายเหตุตอนอยู่สิงคโปร์ก็เดินจนเมื่อยแล้ว)
ผมเพิ่งรู้ว่าค่ารถเมล์แพงมากๆ เพราะสี่คนตั้ง22บาท พอไปถึงรถก็เกือบสี่ทุ่มต้องรีบไปเติมน้ำมันด่วนเพราะขามาอัดจนไฟเตือน
สรุปแล้วงานนี้ผมประทับอาหารร้านนั้นมาก และขอบคุณเจ้าบ้านที่เอื้อเฟื้อบัตรเข้าชมมูลค่าเกือบหมื่น(คราวหน้าเดือดร้อนแบบนี้ผมช่วยได้เสมอ)
สำหรับทีมชาติไทยผมก็ขอให้มีอะไรที่พัฒนาขึ้นมาจริงๆจังนะครับ
