พี่เสถียรครับ เลขประจำตัวของผม หลังพี่ ตั้ง 3,000 กว่าคน แต่ตอนที่รุ่นพี่จบไป อาจารญ์ใหญ่คือ อ.สิงห์โต จ่างตระกูล แต่ตอนผมจบป.7 น่าจะเป็นอาจาร์ยอารี เสมประสาท (อาจาร์ยใหญ่คนก่อนอาจาร์ยสิงห์โต) อยู่นะครับ ถ้างั้นเราคงยังได้ทันอยู่ร่วมรั้วเดียวกันครับ และพี่ก็คงทันได้เห็นหอประชุมใหม่ใช่มั๊ยครับ เพราะหอประชุมเสร็จตอนผมอยู่ประถมปลาย พวกผมเรียกว่า "จานบิน" เพราะรูปร่างสวยล้ำยุคมากในสายตาพวกเรายุคนั้น แถมตอนเค้าก่อสร้างผมยังชวนเพื่อนไปเล่นลูกหินอยู่ข้างๆที่ก่อสร้างกันเลยครับ มีดินทรายเยอะดี
ที่จำได้ไม่ลืมคือ ทุกวันคริสมาสอีฟ จะมีจัดงาน นักเรียนทุกคนจะได้กล่องอาหารกลางวันเป็นข้าวเหนียวไก่ย่างทุกๆปี อร่อยมากครับ แล้วไม่ต้องเรียน มีกิจกรรมเยอะแยะ เล่นกันสนุกมากครับ
ครูที่ดุที่สุดของผมคือ ครูสติ ท่านสอนวิชาเลข ถ้าใครไม่ทำการบ้าน หรือทำอะไรผิดกฏ จะถูกตีด้วยไม้เรียวที่ครูเหลาขึ้นมาเองครับ และจะมีไม้เรียวหลายเบอร์ตามความรุนแรงของข้อหา
วิธีตีก็ยังแบ่งเป็นหลายแบบ เช่น ตีไปตรงๆ, ตีเบาๆแตะๆก้นไว้ ซัก 5-6 ที พอเผลอ แล้วฟาดเปรี๊ยง 1 ที สลับกันไป ฯลฯ.... อู๊ย คิดถึงแล้วยังเสียวก้นไม่หาย คิดดู เพราะครูแกเล่นตีแปะๆไว้ ให้เผลอๆ ไม่รู้จะฟาดจริงตอนไหนนะครับ
แต่ทุกวันนี้ผมได้ดีก็เพราะครูล่ะครับ และยังระลึกถึงครูทุกท่านอยู่เสมอ
