ความบ้ารถของผมนั้นหากจะสืบสาวถึงต้นตอ ก้อคงต้องเริ่มจากสมัยผมยังอยู่ในท้องแม่เลยมั้งครับ
จากคำบอกเล่าของแม่นั้น ตอนนั้นพ่อกับแม่กำลังเลือกซื้อรถคันแรกของครอบครัว แม่ผมก็เลยผ่านโบรชัวร์มาหลายรุ่น ลองนั่งหลายคัน อ่านหนังสือรถหลายเล่ม
...บางทีDNAของรถคงเข้าไปอยู่ในโครโมโซมหนึ่งใน 22 คู่ในตอนนั้น แล้วก็กลายเป็นมนุษย์กลายพันธ์แบบ X-Men ไปแล้ว55+
.... เย่ย ชักเลอะเทอะเข้าเรื่องต่อดีกว่า
หลังจากผมเกิดแล้ว ก็มีรถแชมป์ II มาจอดที่บ้าน เท่าที่จำได้ ผมชอบเปิดปัดน้ำฝนแบบหน่วงเวลาเล่น พอมันปัดทีนึงเราก็นับดูว่ามันหยุดกี่วินาที
ตอนเด็กๆพ่อแม่จะซื้อหุ่นยนต์ ตัวต่อ ตุ๊กตา และรถโมเดล ซึ่งแน่นอนผมก็เล่นแต่รถโมเดล แทบไม่แตะอย่างอื่นเลย และก็ไม่ให้คนอื่นแตะรถโมเดลเช่นกัน
จำได้ว่าเคยเอารถโมเดล corvette เอานอนด้วย พอตื่นเช้ามานอนทับมันพังเลย
-- หลังจากนั้นมาไปแผนกของเล่นทีไรก็จะไปจมปลักกับรถโมเดลอยู่สักสิบห้านาทีเป็นอย่างน้อย
(ตอนนี้ก็ยังเป็นอยู่ อิอิ...) --
ในวันคริสมาสครั้งที่ 2 ของชีวิต ผมได้เดินเที่ยวดูไฟต้นคริสมาสต่างๆ จนมาถึงโรงแรมรีเจ้นท์ถ.ราชดำริ ก้อไปเจอกับรถโรงแรมคันโตสีแดงจอดอยู่หน้าโรงแรม ผมก็จูงมือแม่เดินนำหน้าไป ผ่านโตโยต้าคราวน์ ไปยังเบนซ์ W123 สีแดง เดินดูรอบๆรถ แล้วก็ขอให้แม่ถ่ายรูปให้ เป็นรถคันแรกที่ถ่ายคู่กันเลยล่ะครับ
แน่นอนว่าคนบ้ารถสมัยเด็กๆมักชอบจำยี่ห้อรถ ซึ่งสมัยนั้นผมนึกว่าโลกนี้มียี่ห้อรถอยู่ไม่กี่ยี่ห้อ คือ โตต้า ฮอนด้า นิสสัน มิตซู เบนซ์ บีเอ็ม เฟอร์รารี่(สมัยนั้นเห็นรถสปอร์ตทุกคันคิดว่าเป็นเฟอร์รารีหมด)
จนกระทั้งวันหนึ่ง เข้าป.1 แถวโรงเรียนมีโชวร์รูมรถซาบอยุ่ สมัยนั้นมี Saab 900 Conv. สีเหลืองจอดอยู่ในโชว์รุม เราก็แปลกใจว่ารถอะไรฟะนี่ ทำไมมันสวยขนาดนี้
แล้วก็พยายามอ่านชื่อยี่ห้อ S-A-A-B = ..... อ่านไม่ออกง่ะ ......
ก็เลยอ่านอีกชื่อหนึ่งที่อยู่บนตรารถ S-C-A-N-I-A ก็ท่องมาตลอดทางจนถึงบ้านเอาไปถามแม่ แม่บอกอ่านว่า "เอสคาเนีย"
ก็แม่ผมไม่รู้นี่นาว่ามียี่ห้อนี้ด้วย นึกว่าเป็นคำศัพท์ธรรมดา...
และแล้วสมัยผมอยู่ ป.2 เชื้อรถคลาสสิคที่สงบนิ่งอยู่นานก็เริ่มส่งผล เมื่อผมได้ดูเฮอร์บี้เวอร์ชั่นเก่า ที่โรงเรียนเอามาฉายให้เด็กประถมดูช่วงคาบกิจกรรม เด็กหลายๆคนก็ดูแปบนึงแล้วก้อหันไปเล่นอย่างอื่นต่อ แต่ผมนั่งจ้องทีวีค้างอยู่อย่างนั้นเลย ตอนนั้นรู้เรื่องแค่ว่า รถมันชีวิตแล้วคนก็จับไปแข่งแค่นั้นเอง ผมนั่งนิ่งดูจนหมดคาบแต่ไม่จบเรื่อง จึงกลับมาบ้านเซ้าซี้พ่อแม่ให้พาไปโรงหนังหน่อยจาดูหนังรถเต่าอ่ะ
และสุดท้ายจนถึงทุกวันนี้ก็ไม่เคยได้ดูจบเลย
หลังจากนั้นเป็นต้นมา เริ่มชอบรถมากขึ้นเรื่อยๆ จนทุกๆวันตอนเช้าและเย็น จะต้องคอยมาเกาะหน้าแผงเหล็ก ดูรถผู้ปกครองที่วิ่งเข้า-ออก แล้วต้องสามารถบอกชื่อยี้ห้อและรุ่นกับตัวเองให้ได้มากที่สุด และนั่นก็ทำให้เรารู้จักรถหลายยี่ห้อมากขึ้นๆ
ดและแล้วเชื้อรถคลาสสิคก็ได้เข้าสู่ระยะที่สอง เมื่อพ่อผมซื้อโมเดล Gullwing ให้ นับแต่ตอนนั้นเป็นต้นมาโรคมะเร็งตาโปนก็ไม่เคยรักษาได้อีกเลย...
เวลาเมื่อแรกเริ่ม ถูกต่อเติมด้วยรถยนต์
ทุกคันไม่สับสน ชื่อรถยนต์จำได้ดี
เติบโตตอนต่อมา ช่วงเวลาที่เรามี
ถ่ายรูปคู่เบนซ์นี้ สีแดงที่จำติดตา
คราวเราเข้าโรงเรียน ก็นั่งเพียรท่องที่ตรา
เฮอร์บี้ที่ดูมา ไม่เคยหาดูจบได้
โมเดลเบนซ์ปีกนก พ่อห่อพกซื้อมาให้
โรคร้ายกำเริบไว ไม่เคยรักษาได้เอย-- แล้วพี่ๆเริ่มชอบรถตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ
