ตอบครับผม ในตอนนี้ สามล้อเมืองตรังเหลืออยู่ไม่กี่คันแล้วเพราะราคาน้ำมันที่พุ่งขึ้นอย่างไม่เกรงอกเกรงใจ ทำให้เสียงของรถสามล้อเริ่มถอยลงไป อย่างที่พี่เสียอาว่าไว้ครับ พวกลุงๆโกๆที่ขับสามล้อต้องแย่งลูกค้าตามโรงเรียน สามแยกต่างๆ โรงพยาบาล ห้างต่างๆ คู่แข่งการแย่งชิงมีอยู่ทั่วไปตามสถานที่ต่างๆ จากที่ผมเคยโดยสารและเคยขับรับ-ส่งผู้โดยสารมาบ้าง ใยเลยที่ผมเองที่จะไม่ทราบเรื่องนี้ ทำให้คนที่ประกอบอาชีพนี้ต้องทำใจกันเป็นแถวๆ ดังนั้น ผมจึงตั้งปณิธาณไว้ว่า
จะอนุรักษ์รถสามล้อเอาไว้ ซึ่งตอนนี้ทางพี่ๆโกๆที่เล่นรถโบราณในตรังทุกคนก็มีสามล้อไว้อย่างละ1คัน รถสามล้อเมืองตรังแบบนี้ เป็นแบบอย่างในการทำสามล้อในรุ่น Midget ไม่น้อยที่ชาวญี่ปุ่นที่จะขอซื้อกลับประเทศของเขา แต่....พวกลุงๆโกๆเขาไม่ขายครับ เพราะเป็นเครื่องมือหาเลี้ยงชีพของพวกเขา มีบ้างที่คนต่างจังหวัดขอแบ่งซื้อ แต่ก็มีส่วนน้อยมากๆเท่านั้น ถ้าเป็นคนต่างจังหวัดมาซื้อ พวกลุงๆโกๆแกบอกว่า ไม่ขาย แต่ถ้าเป็นคนในพื้นที่ เป็นไปได้ครับที่จะครอบครอง ผมเองก็ไม่ได้นิ่งนอนใจสำหรับเรื่องนี้ เพราเรื่องนี้เป็นปัญหามาแล้วมากกว่า1ปี บางคนก็เลิกขับ แต่ก้เก็บไว้ดูต่างหน้า ถ้าผมมีโอกาส ผมจะอนุรักษ์ไว้ ให้ลูกหลานชาวตรังได้สัมผัส ได้แตะต้อง และได้สืบทอดอาชีพขับสามล้อต่อไป คิดดูแล้วก้เศร้าใจมิใช่น้อย ทำให้ผมกลั้นน้ำตาไม่อยู่ เมือผมเรียนจบ รับรองครับ ผมต้องมีไว้ซัก1คันแน่นอนครับ
ปล.กลอนของพี่เสียอา อ่านแล้วฌสร้ามากๆครับ เข้าไปถึงหัวใจของคนรักสามล้อครับ
