ขึ้นชื่อว่าคนย้อมต้องหลากหลายในความคิด
ไม่เว้นแม้แต่ผู้ที่รักและชื่นชอบในสิ่งเดียวกัน รถคลาสสิคเป็นจุดยึดเหนียวจิตใจให้เรามาอยู่ร่วมกัน
อย่าให้กลไกตลาดมาทำลายสัมพันธภาพที่เรามีให้แก่กันเท่านั้นก็เพียงพอแล้ว
"ใครใคร่ค้า...ค้า" ครับ แต่เพียงอยากให้มองถึงอนาคต คนรุ่นถัดมาที่มีใจรักจะยังมีโอกาส
ได้สัมผัสประวัติศาสตร์ของยนตรกรรมแห่งชาติไทย ฟังดูเวอร์ แต่จะเห็นได้ว่าเมื่อ 3 ปีที่แล้ว
รถคลาสสิคไม่หลากหลายเท่าปัจจุบัน และอนาคตก็น่าเป็นห่วงกับกลไกตลาด ที่ผมก็เข้าใจนะครับว่าแก้ไขอะไรมากไม่ได้
"ไหนๆก็รักในสิ่งเหมือนกันแล้ว เราก็ไม่แคล้วที่จะเป็นเพื่อนกัน ความเอื้อเฟื้อเป็นคุณสมบัติที่เพื่อนควรจะมีให้แก่กัน"
นี่มิใช่หรือที่เป็นคติของบ้านบางกอกฯ
อีกจุดนึงที่ผมคิดว่าหลายคนมองไม่เหมือนกันครับ
การหาอะไหล่หลายคนรู้สึกว่ามันคือความลำบาก รถที่ทำอยู่อู่หลายคนคิดว่ามันคือการเสียเวลาที่ต้องคอยไปดู
แต่ในมุมมองของผม การไปเดินหาอะไหล่จนรองเท้าสึกคือความสุขที่มีเป้าหมาย การไปอู่ทุกวี้ทุกวันก็เช่นเดียวกัน
มันอาจเหมือนการไปช๊อปปิ้ง หรือ ไปผับ แต่ต่างคนก็คิดต่างกันครับบางคนมองเป็นค่าใช้จ่ายผมเข้าใจ แต่ผมซื้อความสุขครับ
ท้ายนี้เพื่อนๆที่ขายของก็ขอให้ขายดิบขายดีนะครับ
ส่วนคนที่รอเนื้อคู่ก็ขอให้พบพลันอันใจฝัน
ขอให้บ้านบางกอกฯรักใคร่กลมเกลียว เอ้อเฟื้อเผื่อแผ่กัน
ด้วยรักจาก OSBIL
" May The Force Be With You "