อะไหล่ที่รัก..ตอนที่1
และแล้ววันนั้นก้อมาถึง..วันที่ฟ้าเป็นใจ
มองเห็นแต่ไกลว่าป่าป๊านั่งหลับในอยู่ เสร็จโจรล่ะทีนี่ หลังจากที่ดูลาดเลาพร้อมทั้งจิ๊กตังค์ป่าป๊าเป็นที่เรียบโร๊ยแล้ว
ก้อรีบขึ้นรถเมลล์สายที่ผ่านมาคันแรกทันที ( ด้วยความกลัวที่ว่าป่าป๊าจะตื่นขึ้นมาซะก่อน..เด๋วอดไปตามล่าหาอะไหล่ที่ยังขาดอยู่น่ะซี่..!!?! )
ปะโธ่..!!! ไอ้เราก้อนึกว่า จิ๊กตังค์มาแล้วน่าจะรีบบึ่งรถมา..ที่ไหนได้ดันขึ้นรถเมล์มา..จ๊อกจอก..!!?!
ม่ายช่ายอย่างน้านนน...ขี้เกียจขับรถต่ะหากหรอก..
นั่งไปคิดไปเรื่อยๆเปื่อยๆ
อ้าว..!!! นั่งรถเลยอีกแล้วนี่หว่าตู..เฮ้อ ต้องนั่งย้อนกลับมา และแล้วก้อถึงสวนจตุจักร..เอ๊ย..!!! แยกวรจักรซะที
ป๋มเดินถามหาอะไหล่ตามร้านแบบวัดดวงไปเรื่อยๆ
แทบจะทุกร้าน อาการเดียวกันคือ..
ยิ้มให้ก่อน :a_smiley :เมื่อคนขายฟังป๋มถามหาชิ้นส่วนอะไหล่จนจบ
และเมื่อเห็นของเก่าที่ป๋มถือมาด้วย ก้อส่ายหน้า..เฮ้อไอ้ป๋มล่ะ..เนื๊อยเหนื่อย
มีอยู่ร้านนึงฮะ..ที่คนขายเค้าเห็นของที่ป๋มควักออกมาจากกางเกงเอ๊ย..!!! ออกมาจากถุงก๊อบแก๊บแล้ว
ก้อร้องออกมาทันที " รอคอย เธอมาแสนนานนนนน "
" เข้ามานั่งข้างในก่อนซี่..ไอ้หลาน เออ..แม่...เอ๊ย..!!! เตรียมต้มน้ำร้อน กะมีดโกนมา..จะเชือดและต้มหมูซะหน่อยซิ " ( อันนี้ป๋มแซวเล่นนะฮะ..อิอิ )
" ไหนๆเอามาดูซิ
ขาดอะไรบ้าง? มาๆ..หยิบออกมา เด๋วจะจัดของให้ น่าจะพอมีหลงเหลืออยู่บ้างนะ.."
หลังจากที่เดินมานานพอสมควร ไอ้ที่เหี่ยวๆก้อสดชื่นปึ๋งปั๋งขึ้นมาทันที
( ป๋มหมายถึงจิตใจอ่ะ..อย่าคิดมากดิ )
และแล้ว...ก้อได้อะไหล่มาเสร็จสมอารมณ์หมายตามใบสั่ง รีบนั่งรถเมล์กลับด้วยความซาบายใจ..พร้อมทั้งนั่งยิ้มคนเดียวเหมือนไอ้บ้าอีกแล้ว...