นับจากวันที่อดกินมังคุด….ก็ผ่านมาได้ 3-4 เดือนประมาณเดือนกุมภา เดือนแห่งความรักเมื่อต้นปี 2550
ผมก็ไปเจอกระทู้นึงไม่ใช่ webรถ….. น่าจะเป็น webบ้านหรือประกาศขายอะไรผมอะไรจำไม่ได้แล้ว
….เป็นเหมือนของน้าดุ่ยเลย ลงขายไม่มีรูป ไม่มีรายละเอียด รู้แต่ว่าเครื่องเดิม
เหลือบดูวันที่ลงประกาศขายไว้ …โอ้ว…..ลงมานานแล้ว 6-7 เดือนได้
แต่ก็ต้องลองโทรไปหลังจากผิดหวังกับ อีสามสิบมาแล้ว 2 ครั้งสองครา….
ฮิฮิ…..”ยังไม่ขาย”…ผมก็ตู๊ดๆๆๆๆๆ หาน้าดุ่ย (อีกแล้ว) “ไปดูด้วยกันเดี่ยวนี้!!!!!”
เจ้าของจอดไว้ที่คอนโดแถวรามอินทราฯ….”พี่ไม่ได้ใช้แล้วตอนนี้ขายของ ใช้กระบะอย่างเดียวเลยอยากขาย…”
พาเดินไปดูรถ ตึกๆ ตึกๆ เสียงหัวใจระรัวๆ....
แว้ปแรกที่พบเธอ….เธอสวมชุดแดงแรงฤทธิ์ เหมือนมายั่วยวนคนหนุ่มอย่างผมให้โผเข้าไปกอด…..
ไม่รอช้าเปิดเธอดูทุกซอกทุกมุม รู้ว่าเธอผ่านศึกมามากนัก แต่ในใจมันรักไปแล้ว...
หันไปหาน้าดุ่ยที่เคารพรัก...แล้วแกก็พูดกับผมว่า “ku รู้ว่า mreng ไม่รอด ”
