BKCC - Bangkok Classic Car House v.2016
General Category => Off Topic => Topic started by: auseebkk on October 02, 2008, 11:32:37 am
-
เรื่องเล่าลือที่เดอะมอลล์
เป็นที่ลือกันทั่วไปในหมู่ของคนขับรถแท็กซี่ว่า
บริเวณป้ายรถเมล์หน้าห้างสรรพสินค้าเดอะมอลล์ (งามวงศ์วาน) ตอนกลางดึก (หลังห้างปิด) แล้วเนี่ยผีดุเป็นบ้า
ลือกันเป็นตุเป็นตะว่า เคยมีแท็กซี่หลายคันถูกผู้หญิงผมยาวเรียกจากหน้าห้างฯ
ให้ไปส่งที่วัดสมรโกฏิ ถนนรัตนาธิเบศร์
พอคนขับแท็กซี่ขับไปถึงหน้าวัดปรากฏว่าผู้โดยสารผู้หญิงผมยาวคนนั้นก็หายตัวไป
เป็นที่เลื่องลือกันว่าผีที่หน้าห้างเดอะมอลล์งามวงศ์วานนี้
คือหญิงสาวที่เคยใช้ที่จอดรถของห้างฯ เป็นที่ฆ่าตัวตาย
จนปัจจุบันนี้ห้างฯได้ทำลวดตาข่ายมาอ๊อกปิดไว้หมดทุกด้านเพื่อป้องกันไม่ให้มีใครมาใช้เป็นสุสานอีก
แต่ก็ยังไม่วายมีข่าวมาเรื่อย ๆ ว่ามีคนกระโดดตึกตายที่นี่เป็นประจำ
เรื่องข่าวลือนี้นายกล้าโชเฟอร์แท็กซี่ (มือใหม่) ที่เพิ่งมาหางานทำในกรุงเทพฯ ก็ได้ยินมาเหมือนกัน
แต่ความที่แกเป็นคนกล้าสมชื่อ แกจึงไม่เชื่อแล้วแกยังคงวนเวียนรับ-ส่งผู้โดยสารแถวงามวงศ์วาน
และใกล้เคียงเป็นประจำ เพราะรายได้ดีเนื่องจากแถวนี้ตอนดึก ๆ ไม่ค่อยมีแท็กซี่กล้าขับผ่านมา
เรื่องของเรื่องคือมีอยู่วันหนึ่งดึกมากแล้ว นายกล้าขับรถผ่านหน้าห้างเดอะมอลล์ฯ
ก็ปรากฏว่ามีผู้หญิงสาวสวยไว้ผมยาวสยาย ยืนโบกรถอยู่หน้าห้างฯ
ฉับพลันที่เห็น นายกล้าก็นึกไปถึงเรื่องที่เพื่อน ๆ ชาวแท็กซี่โจษขานถึงเรื่องผีดุกันขึ้นมาทันที
แต่ความที่แกเป็นคนกล้าประกอบกับผู้หญิงคนนั้นก็ดูว่าเป็นคนชัดๆ
-
แกจึงจอดรถเข้าไปรับ พอหญิงสาวเปิดประตูรถ กลิ่นน้ำหอมฉุนกึกก็ปะทะจมูกของนายกล้าทันที
โชเฟอร์ ไปแถววัดธาตุทองนะ จะไปมั้ย? หญิงสาวถาม
ไปครับผม นายกล้าตอบ ในใจคิดว่าไม่ใช่วัดสมรโกฏิแบบที่ลือกันนี่หว่า
หญิงสาวก้าวขึ้นนั่งที่เบาะหลังพร้อมกับบอกนายกล้าว่า ไปทางด่วนนะ
นายกล้ากดมิเตอร์แล้วออกรถขับตรงไปขึ้นทางด่วนงามวงศ์วาน
กลางดึกเช่นนั้นทางด่วนเงียบสนิท นาน ๆ ถึงจะมีรถขับมาสักคัน
กลิ่นน้ำหอมของหญิงสาวยังเตะจมูกอยู่ บรรยากาศเงียบเชียบชวนอึดอัด
ถึงนายกล้าจะกล้าเพียงไรก็ตามแต่แกก็อดชำเลืองมองกระจกส่องหลังไม่ได้
เมื่อเห็นหญิงสาวนั่งนิ่งไม่พูดไม่จา แกก็เลยชวนคุยเพื่อทำลายบรรยากาศอันอึดอัดนี้
รอรถนานมั้ยครับ นายกล้าถาม
หญิงสาว นานสิ แท็กซี่หายไปไหนหมดไม่รู้ หญิงสาวพูดเรื่อย ๆ
ก็มีข่าวลือเรื่อง เอ้อ เรื่องผีแถวนี้ดุสิครับเลยไม่ค่อยมีแท็กซี่คันไหนกล้าวิ่งแถวนี้
นายกล้าตัดสินใจพูดหยั่งเชิงเพื่อดูท่าทีหญิงสาว
หญิงสาวหันขวับมามองนายกล้าทันที
มิน่าล่ะ เมื่อกี้ฉันเรียกตั้งหลายคันไม่มีใครจอดเลย แล้วนายไม่กลัวเหรอ? หญิงสาวถาม
นายกล้ากลืนน้ำลาย เอ้อ ไม่กลัวครับ
ก็ดี หญิงสาวพูดพร้อมกับหันไปมองที่หน้าต่าง
นายกล้าขับรถต่อไปเรื่อย ๆ บรรยากาศกลับเงียบสงัดอีกครั้งเงียบ
จนนายกล้าได้ยินเสียงลมหายใจของตัวเองเพียงคนเดียว!
นายกล้าแหงนขึ้นไปมองกระจกส่องหลังเมื่อนึกขึ้นได้
ทันใดนั้น!
หัวใจของแกแทบจะหยุดเต้น เมื่อเห็นภาพในกระจก เบาะหลังว่างเปล่า
ไม่มีแม้แต่เงาของผู้หญิงผมยาวที่นั่งคุยมาด้วยกัน เมื่อกี้นี้เลย!
ชิบหายแล้วกู !!!
เนี่ยเขาว่าไม่เชื่ออย่าลบหลู่ โดนดีเข้าแล้วมั้ยล่ะ
-
นายกล้าคิดขณะที่กลิ่นน้ำหอมฉุนของผู้หญิงสาวยังคงคลุ้งอยู่ในรถ
มือที่กำพวงมาลัยสั่นสะท้าน เหงื่อแตกพลั่กทั้งที่แอร์ในรถเย็นเฉียบ
ขาของนายกล้าที่เหยียบคันเร่งชาจนแทบจะไม่รู้สึกแล้ว
บทสวดมนต์กี่บท ๆ ที่นึกได้ นายกล้าท่องจนหมด
กลิ่นน้ำหอมก็ไม่หายไปไหน ยังลอยอบอวลคลุ้งอยู่ในรถ แถมบางครั้งยังแรงขึ้นด้วยซ้ำไป
มนต์บทแล้วบทเล่าที่นายกล้าท่อง ไม่ได้ทำให้กลิ่นน้ำหอมจางลงเลย
นายกล้าแหงนขึ้นมองกระจกอีกครั้ง เบาะหลังก็ยังว่างเปล่าอยู่
มีแต่กลิ่นน้ำหอมเท่านั้นที่บอกให้รู้ว่า เธอ ยังไม่ไปไหน
นายกล้าเหยียบคันเร่งอย่างไม่คิดชีวิต ในใจก็อาราธนาพระดัง ๆ ทั่วเมืองไทยให้มาอยู่เป็นเพื่อนเขา
ใจอยากบึ่งไปให้ถึงวัดธาตุทองเร็ว ๆ เผื่อว่ากลิ่นน้ำหอมจะหายไปเพราะ เธอ คงต้องการไปลงที่นั่นจริง ๆ
โอ๊ย มาไกลเหลือเกินนะแม่คุณ นายกล้าคิดในใจ ขณะที่ยังคงเหยียบคันเร่งมิด
นายกล้ามารู้สึกตัวอีกทีเมื่อรถมาติดไฟแดงตรงเชิงทางด่วน
นายกล้าสูดลมหายใจเข้าปอดเต็มที่ 3 ครั้ง ก่อนกลั้นใจแหงนหน้าขึ้นไปมองกระจกส่องหลัง
และแล้วนายกล้าก็แทบจะหัวใจหยุดเต้นอีกครั้ง มือเท้าเย็นวาบ แทบจะหมดแรง
ขนลุกซู่ทั้งตัวเหมือนใครเอาน้ำแข็งมาโปะต้นคอ
ภาพที่ทำให้นายกล้าแทบช็อกก็คือ หญิงสาวคนเดิมมาปรากฏตัวที่เบาะหลังอีกครั้ง
แต่คราวนี้หน้าตาเธอเปลี่ยนไป!
ใบหน้าของเธอมีเลือดไหลออกทางจมูกและปาก
นายกล้าตัดสินใจรวบรวมความกล้าอีกครั้ง
เป็นไงเป็นกันวะ ไหน ๆ ก็ไหนๆ แล้ว จะถามให้รู้เรื่องกันไปว่าเธอต้องการอะไรแน่ ทำไมไม่ไปผุดไปเกิด
-
พอคิดได้ดังนั้นนายกล้าก็หันกลับไปเผชิญหน้ากับ เธอ ผู้นั้น ก่อนที่จะถามเป็นคำถามแรกว่า
คุณเป็นอะไรตาย?
ตายพ่อตายแม่ *** สิ เสียงหญิงสาวคนนั้นตอบดังลั่นรถ
ไอ้ห่า! กูก้มลงไปแต่งหน้าหน่อยเดียว ***ทั้งเบรค ทั้งเหยียบซะหน้าตากูแหกหมด แล้วยังเสือกมาถามอีกว่าเป็นอะไรตาย
แจ๋วหลบ
(ยิ้ม ยากจะแก่เร็วนะพี่น้อง) :grin:
-
:grin: :grin: :grin:
แถวบ้านเสียด้วย
-
:grin: :grin: :grin: :2funny:
-
w^w
-
;># ;># ;># ;># ;>#
-
:tickedoff: ;># "v"
-
ว่าแล้วต้องลงเอยแบบนี้ w^w แต่สนุกดีครับ
-
b:b
-
ป๊าดด โธ่ คิดไปซะไกลเลยผม 555+
สุดท้ายก็จบแบบนี้ ถือว่าขำขำดีฮะ :2funny:
-
ฮา...ฮา... :grin:
-
ชอบ ชอบ ชอบ :good: :good: :good:
อ่านจบแล้วขำกลิ้งเลย ;># ;># ;>#
เอาอีก เอาอีก b:b b:b
-
เอาอีก เอาอีก
-
:2funny: :2funny: :2funny: :2funny:
-
"v" "v"
-
:2funny: :2funny: :2funny:
สุดยอด...ไคลแม็กซ์ เอาอีกกกก......
O>) :>D :happy2:
-
:yellowafro: :grin: :grin: :yellowafro:
-
:good: :grin: :grin: :grin:
-
O>) :>D O>) :>D
-
ขนาดคิดไว้แล้วนะว่าจะต้องจบแบบนี้ :knuppel2:
ยังไม่วายรู้สึกปอดๆชอบกลเวลาอ่าน :tickedoff:
-
ผีรถตู้
ภาคแรก
เรื่องมีอยู่ว่าพ่อผมซื้อรถตู้หัวจรวดมาใหม่ 1 คันป้ายเเดงใช้งานมา 2-3 ปีไม่มีใครเจออะไรเลยเเละรถก็ไม่เคยชนด้วย
ปรากฎว่าวันนึงพ่อผมไป ตจว. ผมเลยขอเอารถมาใช้ไปเรียนที่เทคนิคกรุงเทพขาไปก็ไม่มีอะไรปกติทุกอย่าง
เเต่บังเอิญวันนั้น อ.สอนเขียนโปรเเกรม ขอนัดเรียนเพิ่มพิเศษตอน 6 โมงเย็นเเต่ผมน่ะไม่มีเรียนตั้งเเต่บ่าย 2 เเล้ว
จึงเเวะไปบ้านเพื่อนที่พระราม 3 ขากลับมาเรียนก็วิ่งเรียบเเม่น้ำมาตามปกติจนใกล้เเยกใต้สะพานพระราม 9
(ตอนนั้เป็นหน้าหนาว 5 โมงกว่าๆก็จะมืดเเล้ว)เพื่อนผมชื่อโหน่งนั่งมาข้างก็พูดขึ้นว่า.....
โหน่ง - เสียง...ไรว่า
ผม - เสียงไร
โหน่ง - เอื้อมมือไปปิดวิทยุ
ตึงๆๆ เสียงดังมาจากใต้ท้องรถ
ผม - ...เอ๊ยรถเป็นไรป่าววะ ตาเเหล่มองหน้าปัดรถเพื่อดูว่าความร้อนขึ้นหรือไม่
โหน่ง - เอ้ยมรึงไปชนคนมาป่าววะ
ผม - มรึงจะบ้าหรือป่าววะนั่งมาด้วยกันถ้ากูชนมรึงก็เห็นเเล้ว
โหน่ง - หรือว่าหมาวะ
ผม - บ้าอ่ะวิ่งมายังไม่เห็นหมาซักตัว
ตึงๆๆ เสียงดังขึ้นอีกครั้ง ประจวบกับรถเข้ามาติดไฟเเดงพอดี
ผม กับ โหน่งก้มลงไปฟังทันใดนั้นเสียงก็ดังขึ้นมาอีก ตึงๆ คราวนี้ดังมากเเล้วไม่หยุดด้วย
โหน่ง - เนี่ยเสียงคนเคาะชัดๆมรึงไปชนคนมาเเน่ๆสงสัยลากเค้ามาด้วยเเหงเลย
ผม - บ้าดิชนคนก็ต้องรู้เเล้ว เอาว่ะตัดปัญหากูลงไปดูเอง
ทันที่ที่จะเปิดประตูลงไปดูไฟก็เขียวพอดี
ผม - เวรเอ้ยเดี๋ยวพ้นไฟเเดงเดี๋ยวลงไป (ขณะนั้นเสียงยังดังไม่หยุด)
ผม - มรึงดูหลังรถนะโว้ยเดี๋ยวถ้าเราชนคนมาจริงมันต้องมีเลือดที่ถนน
โหน่ง - เออกูดูเอง
เสียงเคาะยังดังเรื่อยๆ ผมจอดรถข้างทางทันทีที่เปิดประตูรถเสียงเงียบหายไปในทันที
-
รอเลยดีกว่า :><:
ต้องฮาอีกแน่ๆ :grin: :grin: :grin:
-
โหน่ง - อ้าวเงียบไปเเล้ว
ผม - เอ้ยได้ไงเดี๋ยวกูก้มไปดูก่อน
โหน่ง - เอาจริงอ่ะถ้าเกิดมีคนอยู่ทำไงวะ
ผม - ก็เรียกรถพยาบาลดิ เเต่สายพานเเอร์มันอาจขาดเเล้วมาตีกับเหล็กด้านบนก็ได้
ผมก้มลงไปมองเเต่มันกลับไม่มีอะไรเลยทุกอย่างว่างเปล่าเครื่องยนต์ปกติสานพานยังอยู่ดีเหมือนเดิม
ผมพยยามมองกลับไปที่ถนนเพื่อว่าถ้าเป็นคนอาจหลุดไปอยู่กลางถนนเเต่บนถนนก็ไม่มีอะไรเลย ผมพยามดูอีกหลายครั้งจน
โหน่ง - เป็นไงวะ
ผม - เอ้ยไม่มีอะไรวะปกติทุกอย่าง
โหน่ง - มันจะไม่มีอะไรได้ไงวะ
ผมเคืองสุดเดินไปดับเครื่องยนต์เเล้วให้โหน่งขึ้นนั่งที่เดิมจากนั้นผมมุดลงไปใต้รถเเล้วเอามือเคาะตรงบริเวณที่ได้ยิน
โหน่ง - เนี่ยเเหละมรึงเสียงนี้เลย ใช่เลยเสียงคนเคาะจากทางด้านล่าง
ผม - จริงดิมรึงมาเคาะมั่งดิ
โอโหใช่เลยครับเสียงนี้ผมกับเพื่อนนั่งขนลุกกันซักพักก่อนจะตัดสินใจว่าไม่เข้าเรียนเพราะถ้าเข้าเรียนกว่าจะเลิก
ก็มืดมันคงจะหลอนมากเลยถ้าผมขับกลับคนเดียว สรุปวันนั้นต้องโดดเรียนเพื่อให้กลับบ้านตอนยังมีเเสงเเดดอยู่
2 วันต่อมาผมถามพ่อว่าไปชนอะไรมาหรือป่าวคำตอบทีได้คือ เปล่า นี่ก็ปกติทุกอย่างทำไหมหรอ
หลังจากนั้นอีกวันผมเอารถไปตรวจเช็คที่ศูนย์ปริการๆบอกปกติทุกอย่าง
เเล้วที่เจอมันอะไรกันเนี่ย :idiot2:
รอต่อภาคสอง
-
ภาคสอง
หลังจบผ่าน ไป 7-8 เดือนผมเริ่มลืมเรื่องที่เกิดขึ้นเเต่มันก็เกิดขึ้นอีกครั้งนี้ก็เหมือนเดิมนั้นเเหล่ะครับ
ผมเอารถไปเรียนอีกเเต่วันนั้นเป็นวันที่สอบกันผมสอบวิชาสุดท้ายเป็นวิชาที่ยากมากๆ
ถึงขนาดอาจารย์ขยายเวลาสอบให้ถึง 4 ชม.เลยทีเดียวเริ่มสอบ 4โมงเย็นกว่าจะออก 2 ทุ่ม
สอบเสร็จก็ไปหาอะไรกินเล็กน้อยๆก่อนกลับ ในขากลับนั้นมีเพื่อนผมขอโดยสารมา 2 คน
คือ ตั้มกับน้อย ขับรถกันไปได้ซักพักนึง(ตั้มนั่งหน้ากับผม)น้อยที่นั่งข้างหลังพูดว่า
"ใครนอนอยู่เบาะหลังวะ" จิ๊ดสิครับเเต่ตอนนั้นผมยังนึกว่ามันเเกล้งเพราะเคยเล่าเรื่องภาคแรก ให้มันฟัง
ผม - มรึงอย่าบ้าขอร้องอย่ามาอำ
น้อย - อำบ้าไรเนี่ยมรึงดูดิ
ผม - ไหนๆเปิดไฟดิ๊
น้อยเปิดไฟผมมองไปที่เบาะหลังเห็นเเต่ความว่างเปล่า
น้อย - เอ้ยกูเห็นจริงๆนะ
ตั้ม - มรึงโดนเงาหลอกตาอ่ะ
ตั้ม - มรึงเลยเห็นเป็นคนนอนเลยรึเปล่าล่ะ นี่กูวิเคราะตามที่กูเรียนเลยนะนี่(ตั้มเรียนช่างภาพ)
น้อย - ป่าวกูเห็นเป็นเงาเหมือนคนนอน
ผม - โด่ขอร้องอย่ามาอำ
น้อย - กูเห็นจริงๆนะเว้ย :o<
รถมาถึงป้ายรถเมล์ที่มันทั้งคู่จะลงต่อรถไปบุคโลพอดี
ตั้มกับน้อยลงไปก่อนมันปิดประตูน้อยบอกว่า กูเห็นจริงๆนะมรึง
ทำเอาผมหน้าเสียเหมือนกันหลังฟังมันพูดเเต่ผมก็ยังก่ะว่ามันอำเเน่ๆ
หลังจากนั้นผมก็ขับมาเรื่อยเเต่ไม่ค่อยกล้ามองกระจกหลัง
-
ขับมาจนจะถึงบ้านเเล้วก็ยังไม่มีอะไรจนมีรถมารยาทเลวทรามคันนึงวิ่งเปิดไฟสูงมาเเต่ไกลมัน
จึงทำให้ผมหงุดงิดจนเผลอมองไปที่กระจกหลัง ที่เเถวสุดท้ายผมมองเห็นมีเงาคนนั่งอยู่
เเวบเเรกผมนึกว่าโดนเเล้วเเต่พอนึกถึงคำพูดตั้มเลยคิดว่าคิดไปเองเเต่พอมองอีกครั้งนึงนี้
ชัดเลยครับใช่เเน่ๆเพราะที่เห็นคือเป็นเงาเอามือมาเสยผม ตอนนั้นยอมรับเลยครับตกใจสุดขีด
เกือบหักพวงมาลัยไปชนเสาไฟฟ้าดีที่ควบคุมสติได้ก่อนจึงหักพวงมาลัยกลับมาไม่งั้นชนเสาไฟฟ้าไปเเล้ว
ผมจอดรถเเละปิดประตูไปดูก็เหมือนเดิมครับไม่มีอะไรผมพยามหาเผื่อมีใครเเกล้งเเต่ในรถคนมันไปซ่อนที่ไหน
ผมไม่รู้ทำไงเลยเปิดไฟมันทั้งรถเลยเเล้วก็ขับเเบบมองข้างหน้าอย่างเดียวไม่มองกระจกอะไรเลย
ไม่น่าเชื่อระยะทางโลเดียวจะถึงบ้านเเต่รู้สึกมันนานมากๆ
พอถึงบ้านผมไปถามคนอื่นๆที่เคยขับรถคันนี้ทุกคนยืนยันว่าไม่เคยเจออะไรเลยตอนนั้นคิดอย่างเดียวเลย
ทำไหมกูเจออยู่คนเดียววะ หลังจากนั้นผมไม่ขับรถคันนี้ไปอีก 2 เดือน :idiot2:
รอต่อภาคสาม
-
C:)
-
เรื่องนี้เรียนที่เดียวกับผมเลย เทคนิคกรุงเทพ ช่างภาพ
-
รอเลยดีกว่า :><:
ต้องฮาอีกแน่ๆ :grin: :grin: :grin:
อันนี้ไม่ฮาแน่ครับ !o! สยองอย่างเดียว
-
ภาคสาม
หลังจากเลิกขับไป 2 เดือนมาวันนึงพ่อต้องไปทำธุระเเถวประตูน้ำ
เเต่เนื่องรถถึงกำหนดตรวจจึงต้องนำเข้าศูนย์ซึ่งศูนย์บริการที่เข้าใช้เป็นประจำ
มันอยู่ใกล้กับที่เรียนผมพ่อจึงให้ผมเอารถไปเข้าศูนย์เเล้วตอนบ่ายๆให้ไปรับเขาด้วย
ผมออกเเนวเเหยงๆเเต่ก็โอเคเพราะตอนเจอมันไม่เย็นก็มืดนี้ขับกลางวันไม่น่ามีอะไร
ผมขับรถไปเรียนตามปกติ........
วันนั้นเเค่บ่ายโมงก็เลิกเเล้วผมเลยขับรถออกมาโดยเลือกเส้นทางไปยังถนนวิทยุ
รถขับมาเรื่อยๆไม่มีอะไรผมเปิดเพลงฟัง(จำได้เลยว่าวันนั้นเปิด Hotwave)
เพลงมันมากๆผมก็ขับมาเรื่อยๆจนรถมาติดที่หน้าสวนลุม
ผมเอามือขวายกข้ามหัวไปเคาะที่รองหัวเคาะอยู่สัก 10 วิ ได้มั่ง
ผมต้องตกใจสุดขีดเมื่อนิ้วชี้ผมถูกมือใครก็ไม่ทราบจับ
ผมตกใจพยามกระชากนิ้วตัวเองออกเเต่ยังโดนจับอยู่
ผมกระชากอีกครั้งก็ยังไม่ออกจนผมกะว่านิ้วขาดก็ยอม
ผมกระชากเต็มเเรงนิ้วผมหลุดออกมาผมหันไปตะโกน
ใครเเกล้งกูวะ ตอนนั้นผมนึกว่าเพื่อนเเอบขึ้นรถมาเเกล้ง
เเต่พอกวาดสายตาไปทั่วรถก็ไม่มีใครผมจอดรถข้างทาง
มานั่งตั้งสติเเละพยามมองว่านิ้วอาจไปติดที่ไหนได้บ้าง
เเต่ไม่ว่าจะพยามสอดนิ้วไปที่ไหนก็ไม่มีความเหมือนว่าถูกจับเลย
(รถผมไม่มีคอนโซนวางเเก้วน้ำหลังคนขับ)หลังจากนั่งอยู่เกือบ ชม.
ผมตัดสินใจไปต่อโชคดีที่ไม่มีอไรเกิดขึ้นอีก
รอภาคสี่ (ตอนจบ) สยองซะ........
-
ก้ากกกกกกกก b:b
-
เอาอีก ต่อเลยยยยยยยยย
-
มายัง
-
ก้ากกกกกกกก b:b
เอาอีก ต่อเลยยยยยยยยย
มายัง
เด๋วจัดให้ :grin:
-
ภาคสี่
หลังจากจบภาคสาม เเค่ 2 วันผมก็เจอคำตอบว่าใครจับนิ้วผม
โดยวันนั่นพ่อผมกลับมาตอน 5 ทุ่มพ่ออาบน้ำเสร็จก่ะว่าจะมานั่งอ่านหนังสิอพิมพ์
เเล้วนอนเเต่พ่อกลับลืมเเว่นไว้ในรถพ่อจึงใช้ผมลงไปเอา
ผมก็ลงไปเอาด้วยความที่ลืมคิดถึงเรื่องเมื่อ 2 วันก่อน
ผมเดินไปไขกุจเเจที่ด้านคนขับระหว่างที่เอื้อมมือไปหยิบ
ผมรู้สึกเหมือนมีคนนั่งอยู่หลังที่นั่งเบาะคนขับเเต่ผมพยายามไม่มอง
เมื่อกำลังไขเพื่อล็อกประตูผมรู้สึกทนไม่ไหวเพราะรู้สึกว่าถูกมองอย่างหนัก
ผมเลยเอาหางตาเเหล่ไปมองผมตกใจสุดขีดมื่อสิ่งที่เห็นคือ
ผู้หญิง หน้าตาดีมากๆใส่เสื้อยืดสีขาวผมปะบ่านั่งเอามือกอดอกอยู่เเล้วยิ้มให้ผม
ผมวิ่งไม่คิดชีวิตเข้าบ้าน ณ.จุดนั้นผมเข้าใจเลยว่าคำว่าวิ่งยอดหญ้าเป็นยังไง
พอผมมายืนที่ทเลสหน้าบ้านได้ผมหันกลับมามองที่รถ ผู้หญิง คนนั้นหายไปเเล้ว
ผมตะโกนเรียกพ่อให้ลงมาดู พ่อลงมาดูที่รถ ประตูทุกด้านล็อก
เเละผมยืนดูอยู่ถ้ามีใครออกมาผมต้องเห็น
เเถมถูกพ่อด่าประสาทหรือป่าว
โฮ้คืนนั้นนอนไม่หลับเลยครับระเเวงไปหมด
-
ภาคสี่ ( ต่อ)
หลังจากเหตุการณ์ล่าสุดผ่านไปแล้วเลิกครับเลิกเลิกขับโดนเเล้วโดนเล่า
คนอื่นไม่มีโดนเเถมโดนเเบบไม่มีเหตุผลหาเหตุที่โดนหลอกไม่ได้
ขนาดอุตสาห์เลิกขับเเล้วนะ
ยังจะมาโดนตอนจบอีกรอบอันนี้ก็น่ากลัวเเต่อย่างที่บอกผมกลัวภาคสามมากกว่าเพราะ......น่ากลัวโคตรๆ
หลังจากโดนไปผมไม่ขับรถอีก วันนึงผมเลิกเรียนมากลับถึงบ้าน 5 โมงพ่อเเม่เเละน้องๆจะไปงานเเต่งงาน
ที่ถัดไปอีก 2 ซอยเขาชวนผมไปด้วยเเต่เนื่องจากเอกสารโปรเจ็กยังไม่เสร็จจึงต้องนั่งทำต่อผมเลยไม่ไปเเละฝากการ์ดอวยพรไปแทน
ผมนั่งทำงานอยู่หน้า ทีวี ก็ไม่ได้คิดไรมากทำงานไปดูทีวีไป พอเริ่มมืด(ซัก 6โมงครึ่งมั่ง)ฝนตั้งเค้าว่าจะตกเเละเริ่มมีเสียงฟ้าผ่า
ผมออกไปปิดประตูหน้าต่างเพราะถ้าเกิดฝนตกจะวิ่งไปปิดไม่ทันเเน่ เมื่อทำทุกอย่างเรียบร้อยผมกลับมานั่งทำงานต่อ
ทันใดนั้นฟ้าเกิดผ่าขึ้นมา ทีวีหน้าจอดับผมเงยหน้าขึ้นมาดูพบว่าหน้าจอทีวีดับ(สมัยก่อนเวลาสถานีโทรทัศท์เกิดขัดข้องจอมันจะเป็นสีดำก่อน)
ซึ่งเมื่อจอทีวีเป็นสีดำมันจะกลายเป็นกระจกสะท้อนกลาย ๆ ผมมองไปที่ทีวีเเละพบว่า
ข้างหลังผมบนโซฟามีผู้หญิงคนนึงนั่งอยู่(โซฟากับที่ผมนั่งห่างกันเเค่เมตรเดียว)ผมจ้องมองชัดๆเเละเห็นว่าเป็นผู้หญิงคนเดียวกับที่เราเคยเห็นในรถตู้นี่หว่า
-
ผีรถตู้ ( ตอนจบ)
พอรู้ว่าเป็นผู้หญิงคนนั้นผมสติเเตกขึ้นมาทันใดเหงื่อไหลออกมาไม่หยุด
ทั้งๆที่เย็นสันหลังวาป ผมไม่รู้จะทำยังไงเขาไม่หายไปด้วยเเถมเหมือนๆ
จะรู้ว่าเรามองเค้าเห็นผ่านทีวีทันใดนั้นภาพกับมาอีกครั้ง
ผมตั้งสติเเล้วค่อย ๆ ลุกขึ้นเเละค่อยเดินเเบบปู
เพื่อที่จะไม่ให้หันตัวไปเห็นเขาพอเดินมาถึงประตูผมตัดสินใจ
ไม่มองวิ่งออกไปข้างนอกทันทีเมื่อผมพ้นประตูบ้านไฟดับวูบลงทันที
ผมมองไปบ้านข้าง ๆ พบว่ามีบ้านผมบ้านเดียวที่ไฟดับ
ผมตัดสินใจได้ทันทีว่าหนีไปหาครอบครัวที่งานเเต่งงานดีกว่า
อยู่ไม่ได้เเล้วพอไปถึงงานเเต่งผมก็เเก้ตัวว่างานเสร็จเร็วเลยมา(ขี้เกียจเล่าให้ฟังเพราะไม่มีใครเคยเจอเเบบเราเลย)
หลังจากโดนหลอกไป 5 ครั้งผมตัดสินใจกลับไป รร. เก่า(ประถมทวีธาภิเษก)
ที่อยู่ติดกับวัดอรุณไปพบกับพระอาจารย์ที่นับถือ (ขณะนี้ท่านมรณะภาพเเล้ว)
ผมเล่าเรื่องทั้งหมดให้ท่านฟังท่านก็บอกว่าเขาน่ะ(ผู้หญิงคนนั้น)
ตามผมอยู่ไม่รู้เหมือนกันว่าตามทำไหมจะไปลบหลู่เขาก็ไม่ใช่จะเป็นเวรกรรมก็ไม่เชิง
เเต่ท่านบอกว่าเขาตามมานานเเล้วเกิน 5 ปีขึ้นไปเเต่ที่พักนี้เห็นเขาบ่อยเพราะจิตผมกับเขาตรงกัน
จากนั้นท่านก็เเนะนำให้นั่งสมาธิเพื่อเปลี่ยนจิตจะได้ไมเห็นบ่อยๆหลังจากนั้นผมเห็นผู้หญิงคนนี้อีก 2 ครั้ง
ครั้งนึงในฝันไม่รู้มาพูดอะไรอีกครั้งนึงตอนเดินห้าง
เเต่หลังๆมาไม่เจอเเล้วคงเนื่องจากโตขึ้นเเละจิตใจสกปรกขึ้นนั้นเอง
ที่มา : จากกระทู้ในเว็ปเพื่อน ๆ
จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด
อย่าได้เบียดเบีนซึ่งกันและกันเลย..............สาธุ &v&
-
:coolsmiley:
-
โธ่ นังผู้หญิงผมยาว ทำกันได้ :>D :>D :>D :>D
-
เดินแบบปูทำไปได้ๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
แหม่ นายกล้า เล่นเขาซะหน้าแหก แล้วยังไปว่าเขาเป็นผีอีก ป้าดโถ่
มันครับ เอาอีก เอาอีก w^w
-
เขาเล่ามาว่า มีคนไปเจอบ้านหลังนี้ ในป่าลึก และอาศัยที่นี้หลับนอน 2-3 คืน
ภายหลังกลับมา เขาได้เอาภาพ ๆ นี้มาแจกเพื่อน ๆ ทุกคนเจออาถรรธ์ในภาพ
แต่ไม่แน่นะ คุณอาจเจอเป็นรายต่อไป ..............ถ้าไม่แน่ใจ ดูใหม่อีกทีนะ
(http://i279.photobucket.com/albums/kk137/auseebkk/petch/18950.gif)
ปล. คนเป็นโรคหัวใจ โปรดระมัดระวัง :help:
-
:grin: :grin: \^^/ \^^/
-
:pale: 'b' ตกใจบ้านร้าง