ขอบคุณครับ ทั้งพี่บรรณและกอล์ฟ ครับ
พี่คร้าบบบ ผมถ่ายรูปไว้เยอะ แต่มีแต่หน้าตัวเองอ่ะครับ ไม่ได้เกี่ยวกะรถเล้ยยย รูปรถส่วนใหญ่อยู่ในกล้องหรั่งอ่ะครับ ผมจะลงเป็นภาพประกอบแล้วกันนะครับ
ส่วนภาพสวยๆ คงต้องรอหรั่งมาลงให้เพิ่มอ่ะครับ
งานนี้ สนุกมากครับ ผมขอแค่ ได้ขับรถขึ้นไปเชียงใหม่ ได้เห็นหน้าเจ้าของรถยิ้มแก้มปริตอนที่ได้เห็นรถ มันก็สุขสุดๆแล้วครับ
แถมยัง ตาหรั่ง ที่มีน้ำใจสุดๆ ทำงานมาทั้งคืนยังไม่ได้นอน แถมผมยังใช้ความอยากส่วนตัว รีบไปแบบสุดๆโดยไม่มีการวางโปรแกรมล่วงหน้า
ตาหรั่งก้มาเป็นเพื่อนร่วมทาง กลัวผมจะเหนื่อยขับไม่ไหว แถมยังแอบทำหน้าที่ภรรยาน้อย ป้อนน้ำป้อนขนมให้กินตลอดทางครับ
อีกทั้งพอได้รู้ว่า พี่บรรณ อยู่เชียงใหม่ และกำลังจะมีมีตติ้งย่อยๆ ใจมันไปแล้วครับ ไม่ว่ายังไง ต้องไปเซอร์ไพรซ์พี่ให้ได้ อีกทั้งยังมีพี่ๆช่าวเชียงใหม่อีกหลายๆคน ที่ผมอยากไปทำความรู้จัก
นึกได้อย่างนี้ พอทำความคุ้นเคยกับรถได้ ตีนผีก็เกิดขึ้น เหยียบไป 120 รอบเครื่องก็กวาดขึ้นอย่างรวดเร็ว เหมอืนกับมันมี Lock UP ที่เกียร์สูงเลย แต่ผมว่ามันไม่มีหรอก อิอิ
ซึ่งความเร็วจริงๆที่วิ่งอยู่ ยังไงก้ไม่ต่ำไปกว่า 140 กม/ชม.ครับ
แต่แล้วเหตุการณืไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เมื่อผมเห็นน้ำพุสีสนิม พวยพุ่งจากฝากระโปรงหน้า ออกมาตามร่องกะโปรงแบบสูงมากๆ
ผมร้องตะโกนบอกหรั่งที่กำลังรายงานความเร็วรถให้ลุงอู๋เชียงใหม่ฟังด้วยความตกใจ เฮ้ยหรั่ง เฮ้ยๆๆๆๆ น้ำแตกกกกก
และรีบหักรถ หลบเข้าข้างทาง จอดสนิท
ตายแล้ว รถเสียแต่เช้า เปิดฝากระโปรงขึ้นมาดู อูย ท่อยางดูดเข้าเครื่อง ขาดกระขจาย บวม พองเปื่อยยย เฮ้อ วันอาทิตย์ซะด้วย
จะมีของขายไหมเนี่ย มาๆได้แค่ประตูน้ำพระอินทร์เนี่ยนะ
แต่แล้วโชคก็เข้าข้าง ห่างจากจุดเกิดเหตุ แค่ 20 เมตร มีร้านอะไหล่อยู่ และที่สำคัญ เค้าเปิดวันอาทิตย์ครับ
ถ้าหลุดจากตรงนี้ไป มีแต่ป่ากับป่า วินาทีนั้น ผมนึกถึงหน้าพี่ชายแห่งรามอินทราขึ้นมาทันใด ไข่เอ๊ย ห่อข้าวไปเผื่อลิงด้วยนะ ข้าวเช้าเอ็งก็ไปหากินกะลิง กลางวันกะเย็นก็ด้วย
อิ่มแน่ๆทุกมื้อ
เข้าไปในร้าน ด้วยความลุ้นระทึก มันจะมีไหมเนี่ย ทั้งยาวทั้งคดเตี้ยว เฮ้อ
แต่แล้วหลังผ่านไปครึ่งชั่วโมง เค้าก็ค้นออกมาให้ได้ ทั้งร้านมีแค่อันเดียว ทรงพอบิดกลับมาใกล้เคียงได้
แต่ขนาด ความโต มันต่างกันร่วมๆ 10 มิล เอาวะ ดีกว่าไม่มี
และแล้ว ปฏิบัติการ ข่มขืนท่อยางข้างถนนก็เกิดขึ้นครับ โดยมีเพื่อนหรั่งคอยจัดหาเครื่องมือ ที่ไม่มีเลย ต้องคอยวิ่งซื้อจากร้านมาส่งให้ผม
และผมก็บอกไปทีละชิ้นๆ (กลัวเปลือง) หรั่งเลยต้องสิ่งเป็น สิบๆรอบเพื่อสนอง Need ผม สงสารเพื่อนจับใจ
วิ่งเสร็จ ก็ต้องมาช่วยเล็ง ช่วยผมข่มขืนต่อเวลาที่ผมพัก เพราะผมยัดจนเหงื่อแตกก็ยังไม่เข้า มุมมันไม่มีจริงๆ
ยัดอยุ่ 2 ชั่วโมง มันยังไม่เข้า เอ หรือว่า เราจะหยุดกันแค่นี้ ... ไม่ได้ครับ ผมต้องไปต่อ
ก้อมไปข้างล่าง ในเมื่อมันเดข้าจากด้านบนไม่ได้ เอาจากข้างล่างนี่หลละวะ จัดการ ถอดฝาปิดแคร้งข้างล่าง ที่มันเกะกะ ซื้อเครื่องมืออีกละ
ถอดเสร็จ จัดการยัดเข้า ภายในเวลา20 นาที จัดการประกอบ แล้วไปกันต่อเลยครับ
เชิญชมความงามอลังการครับ อิอิ มีแต่หน้าผมและหน้าผมครับ
ร่องรอยความงามบนฝากระโปรงครับ
