เมื่อวันพุธขับไปตีกอล์ฟที่สนามปัญญารามอินทรา
ช่วงผ่านแยกเกษตรตัดใหม่ ฝนตกหนักมากๆแทบไม่เห็นถนน
ฝ่าฝนไปได้ซักห้านาที น้ำเริ่มบุกเข้ารถ วิดน้ำมือเป็นระวิง สนุกดี ....
ไปถึงสนามเพื่อนกับรุ่นน้องเดินมายืนดูห่างๆ ได้ยินเค้าคุยกัน ... เดี๋ยวนี้ทำไมพี่แป้งใฝ่ต่ำจัง ... แล้วก็เดินไป
ฮิ .. ฮิ .. คนอื่นยิ่งแก่ยิ่งหรู ของเรากลับกันกับเค้าเน๊อะป๋า
พี่แป้งครับ อย่างนี้ถูกต้องแล้วครับ ผมว่าถ้าเราเล่นรถไม่จำเป็นต้องแพงขึ้นหรือหรูขึ้นตลอด
ถ้าเป็นอย่างนั้น ก่อนตายเราคงต้องขี่จรวดกันคนละลำแน่เลยครับ
(อิอิ คิดแบบจนๆครับพี่)
ช่ายแล้วคุณนก
เรื่องผมมันเริ่มในก๊วนกอล์ฟ มาจากอุปกรณ์กอล์ฟก่อน
เดิมมีความคิดว่าของแพงต้องดี
ไม้พวกไดว์เวอร์ หัวไม้3 หัวไม้5 หัวไม้7 เอาแบบเกือบแพงสุด อันละสี่หมื่นกว่าบาทและสองหมื่นกว่าไปเรื่อย
ชุดเหล็กก็ต้องตามไปด้วย ใช้ชุดประมาณแสนนิดๆ อุปกรณ์ที่เหลือราคาก้อตามๆกันไป
ใช้อยู่หลายปี ผลัดกินแพ้ผลัดกันชนะ
เมี่อไม่นานร้านเอาไดว์เวอร์มาให้ลอง ดันเข้ามือตีตรงและไกล ราคา12000บาท ซื้อได้แค่7500 ก็เอามา
เหล็กรุ่นเดียวกันเอามาลองแล้วสกอร์ดี .. ราคาไม่ถึงหัวไม้หนึ่งอัน เอามาด้วย
ตีแล้วชนะมาตลอด ไอ้รุ่นน้องตัวแสบถูกินบ่อยๆเข้าก็หาทางแกล้ง พูดกระแนะกระแหนว่าใฝ่ต่ำ มีของดีๆไม่ใช้
กลายเป็นพี่แป้งรสนิยมตก เข้ากับของถูกๆไปซะงั้น